«Καί περιήγεν ο Ιησούς τάς πόλεις πάσας και τάς κώμας διδάσκων εν ταις συναγωγαίς αυτών καί κηρύσσων τό ευαγγέλιον της βασιλείας καί θεραπεύων πάσαν νόσον καί πάσαν μαλακίαν εν τω λαώ.»
Η δημόσια παρουσία του Κυρίου μας, όπως μας την περιγράφουν οι ευαγγελιστές, αγαπητοί μου αδελφοί, ήταν γεμάτη από το πλούσιο έργο Του. Δεν έπαυσε να διδάσκει, να κηρύττει και να θεραπεύει συνοδευόμενος από τους μαθητές και αποστόλους Του και πολλούς άλλους που τον παρακολουθούσαν κατά βήμα.
Περιερχόταν ο Ιησούς κάθε πόλη και χωριό, έμπαινε στις συναγωγές και δίδασκε το συγκεντρωμένο πλήθος. Και ο κόσμος που Τον ακολουθούσε άκουγε στο κήρυγμα Του, «τό ευαγγέλιον της βασιλείας».
Άκουγε προσεκτικά την περιγραφή της ευχάριστης εκείνης αγγελίας για τη βασιλεία του Θεού και ειρήνευε. Και σπλαχνιζόμενος τον πολύπαθο και δυστυχή λαό, θεράπευε κάθε σωματική ανάγκη και κάθε ασθένεια, μικρή ή μεγάλη.
Στη σημερινή, λοιπόν, ευαγγελική περικοπή, ο ευαγγελιστής Ματθαίος, αναφέρει δυο θαυματουργικές περιπτώσεις. Η πρώτη ήταν όταν μέσα στο πλήθος που Τον ακολουθούσε, κατόρθωσαννα αναμιχθούν, ποιος ξέρει με πόση δυσκολία,και με την βοήθεια ποιων, και δυο τυφλοί.
Με μεγάλη δυσκολία πέτυχαν να εισχωρήσουν και στο κατάμεστο σπίτι που πήγε να καταλύσει ο Ιησούς. Με όλη τη δύναμη που διέθεταν φώναζαν δυνατά για να τους ακούσει ο Κύριος περιμένοντας να τους σπλαχνιστεί: «Ελέησον ημάς, υιέ Δαυίδ.»
Πολύ απλά, εύκολα και χωρίς συζήτηση είχε τη δύναμη ο Κύριος να τους δώσει αμέσως το φως τους, να ικανοποιήσει τηνδικαιολογημένη επιθυμία τους. Να δώσει φως και νόημα στη ζωή τους.
Και όμως περιορίζεται να τους ρωτήσει «πιστεύετε ότι δύναμαι τούτο ποιήσαι;» Δοκίμαζε την πίστη τους; Ναι. Και αυτό. Ωστόσο το ότι με τόσες δυσκολίες αγωνίστηκαν και έφτασαν κοντά Του, ήταν επαρκής απόδειξη της πίστης τους.
Ήθελε όμως να τους ακούσει, να τους ακούσουν και οι άλλοι. Να ομολογήσουν ότι εμπιστεύονται την θεία Του δύναμη. Ήταν τόσο απλό να πετύχουν αυτό που τόσο πολύ επιθυμούσαν και τόσο πολύ τους εβασάνιζε για χρόνια.
Πολύ σημαντικότερη για τον Κύριο, ήταν η ύπαρξη πίστης. «Ναί» απάντησαν απλά και βιαστικά και οι δυο, συμπληρώνοντας τη διαδικασία που τους έφερε ακόμη πιο κοντά στην απόλυτη επιτυχία.
Άγγιξε τα μάτια τους ο Ιησούς, λέγοντας συγχρόνως για να επισφραγίσει την μοναδική αξία της πίστης. «Κατά την πίστιν ὑμῶν γενηθήτω». Εάν, εφόσον και όση πίστη έχετε, ας γίνει αυτό που ζητήσατε. Είναι αυτό, αγαπητοί μου, ένα μήνυμα και για μας.
Είναι απαραίτητη προϋπόθεση η πίστη για να γίνουν πραγματικότητα όσα ζητούμε με την προσευχή μας. Φαίνεται λοιπόν, ότι πράγματι πίστεψαν οι δυο τυφλοί. Γιαυτό και άνοιξαν τα μάτια τους. Είδαν το φως και θαύμασαν τα δημιουργήματα του Θεού. Και όχι μόνο αυτό.
Μέσα στον δικαιολογημένο ενθουσιασμό τους, δεν πρόσεξαν τα τελευταία λόγια του Ιησού: Προσέξετε μη μάθει κανείς το θαύμα που έγινε. Πως όμως ήταν δυνατό, αγαπητοί μου αδελφοί, να κρύψουν ένα ολοφάνερο γεγονός, από εκείνους που τους γνώριζαν σαν τυφλούς, πριν;
Ήταν τελείως ανθρώπινη συμπεριφορά. Πανευτυχείς να το διαλαλούν σ’ όποιους έβρισκαν στο δρόμο τους, σαν να ήταν αυτή ακριβώς η εντολή του Κυρίου.
Ενώ λοιπόν πετώντας από τη χαρά τους έφευγαν οι δυο πρώην τυφλοί, ένα άλλο, δυστυχισμένο, κωφάλαλο και δαιμονιζόμενο άτομο, με πολλή κόπο μπόρεσαν να μεταφέρουν και να πλησιάσει τον Ιησού.
Απλά και χωρίς πολλές διαδικασίες τον εθεραπευσε κι αυτόν, ικανοποιώντας και τους δικούς του που με τόσο κόπο κατόρθωσαν να προσεγγίσουν τον Χριστό για να δεχτούν την θαυματουργική απολύτρωση του βασανισμένου ανθρώπου τους.
Έκπληκτοι, εθαύμασαν όλοι οι συνωστιζόμενοι μέσα στο σπίτι, μάρτυρες και αυτής της σοβαρής θαυματουργικής θεραπείας και δεν δίστασαν να διακηρύξουν μεγαλοφώνως. «Ουδέποτε εφάνη ούτως εν τω Ισραήλ». Κάποια θαύματα είχαν πραγματοποιήσει και προφήτες.
Αλλά θαύματα σαν αυτά που παρουσιάστηκαν από τον Ιησού, ποτέ δεν είχαν ξαναδεί. Φυσικά αυτό προκάλεσε για άλλη για φορά την σφοδρή κριτική και την αμφισβήτηση των Φαρισαίων.
‘Εσπευσαν τυφλωμένοι από το μίσος τους και αγνοώντας ουσιαστικά την προφητική Αγία Γραφή, να καταλήξουν ότι «εν τω άρχοντι των δαιμονίων εκβάλλει τά δαιμόνια.»
Συνεργάζεται, δηλαδή, ο Κύριος, κατά την άποψή τους, με τον άρχοντα των δαιμονίων για να βγάζει τα δαιμόνια, όπως έλεγαν, κοντόφθαλμοι και στενοκέφαλοι οι φαρισαίοι.
Δεν μπόρεσαν να δουν αμερόληπτα τις προφητείες για την θεότητα του Ιησού. Δεν ήθελαν να αναγνωρίσουν την ανταπόκριση που είχε η διδασκαλία Του και τα πολλά και μεγάλα θαύματα Του,στον Ισραηλιτικό λαό.
Με τα θαύματα της σημερινής ευαγγελικής περικοπής, αγαπητοί μου αδελφοί, εμπεδώθηκε για άλλη μια φορά η πίστη αυτών που Τον ακολουθούσαν, αλλά και όλων των ακροατών της διδασκαλίας Του, και των μαρτύρων των θαυματουργικών ενεργειών του Ιησού.
Για άλλη μια φορά φάνηκε και σε μας, πόσο σημαντική αξία έχει η πίστη. Κι ακόμη φανερώθηκε η απόλυτη σχέση αυτών που ζητούμε από τον Κύριο με το μέγεθος, την ειλίκρινεια και την σταθερότητα της πίστης μας.
Αυτή την πίστη χρειαζόμαστε. Γιαυτήν την πίστη προσευχόμαστε, ζητώντας τη βοήθεια του Κυρίου μας, να μας την ενισχύσει.
Δ.Γ.Σ.- Μητρόπολη Παφου
