Μόνο με τα μάτια.
Κάποτε ένας πλούσιος άνθρωπος κάλεσε στο μέγαρό του τον μεγάλο φιλόσοφο της αρχαίας Κίνας Λάο-Τσε και του έδειξε τη συλλογή των πανάκριβων κοσμημάτων που είχε.
— Ευχαριστώ, του είπε κατόπιν ο φιλόσοφος, που είχες την καλωσύνη να μοιραστής μαζί μου τα πολύτιμα αυτά αντικείμενα.
-Πώς; αναφώνησε ο πλούσιος. Αλλά εγώ δεν είπα ότι τα μοιράζομαι μαζί σου.
-Μα δεν μου επιτρέψατε να τα δω, αποκρίθηκε ο Λάο-Τσε. Και συ, φίλε μου, αυτό μονάχα δεν κάνεις;
(Ψιχία από της τραπέζης, Συλλογή Κ. Κούρκουλα, Αθήνα 1973 Νο322)
Μεταθανάτιοι ματαιότητες
Ο Διογένης έλεγεν εις ερωτώντας «Που θέλης να σε θάψωμεν» να με πετάξετε εις τον δρόμον.
— Μα θα σε φάνε τα σκυλιά.
—Τότε βάλτε μου ένα ραβδί στο πλάϊ, δια να τα διώχνω.
—Αλλ’ αφού θα είσαι νεκρός και δεν θα αισθάνεσαι πως θα τα διώχνης;
Αλλά αφού δεν θα αισθάνομαι, ω βέλτιστοι, τι σημασίαν θα έχη αν θα με θάψετε εις μεγαλοπρεπές μνημείον ή με πετάξετε στους δρόμους;
(Ψιχία από της τραπέζης, Συλλογή Κ. Κούρκουλα, Αθήνα 1973, Νο919)
