Όταν σας επισκέπτονται κακοί λογισμοί για οποιονδήποτε, παλέψτε με την κακή αυτή σκέψη για τον αδελφό μας ή την αδελφή μας!
Τότε θα διαφυλάξετε την ενότητα της ζωής, την ενότητα της αγάπης στο Πνεύμα του Θεού μας.
Οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν ότι, όταν διαλογίζονται κάτι κακό σε κάποια γωνιά του σπιτιού τους, στη «φωλιά» τους, καταστρέφουν το μεγάλο σώμα όλης της ανθρωπότητος. Από τους κακούς αυτούς λογισμούς και τις αρνητικές διαθέσεις προς τον αδελφό συντρίβεται ο ίδιος ο άνθρωπος και αισθάνεται τη δυστυχία του.
Αυτό είναι πολύ λεπτό πράγμα. Ποτέ δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι η άσχημη σκέψη μας δεν είναι η πρώτη σκέψη αλλά η αντανάκλαση της κακής διαθέσεως, της ασυμπάθειας, του θυμού ή του εκνευρισμού της αδελφής ή του αδελφού εναντίον μας.
Ωστόσο, κάθε κακή σκέψη που εμφανίζεται μέσα μου αντανακλάται αρνητικά στις σχέσεις μου. Η καρδιά του άλλου ανθρώπου αισθάνεται την άσχημη αυτή ενέργεια.
Και τότε συμβαίνει έτσι, ώστε κατά κάποιον τρόπο η αρνητική σκέψη για τον αδελφό μου να φαίνεται πραγματικά «δικαιωμένη», δηλαδή να ανταποκρίνεται στην πραγματική διάθεσή του.
Τότε στερεώνεται η δυσμενής σχέση, και μπορεί να φθάσει ως το πάθος.
Και με τον τρόπο αυτό, εφόσον ποτέ δεν γνωρίζουμε, επαναλαμβάνω, αν πραγματικά οι σκέψεις μας ήταν καθαρές ή αν οι κακές αυτές σκέψεις ήρθαν αρχικά σε μάς, και έπειτα στον αδελφό ή την αδελφή μας, είναι κατά συνέπεια προτιμότερο πάντοτε να μετανοούμε για κάθε κακή μας σκέψη ενώπιων του Θεού και εσωτερικά ενώπιον του αδελφού, αναγνωρίζοντας ως ένοχο τον εαυτό μας και όχι άλλο πρόσωπο.
Τότε, σε όλες τις περιπτώσεις θα υπάρχει πνευματικό κέρδος για τον ίδιο τον άνθρωπο. Αν εγώ άρχισα πρώτος να σκέφτομαι αρνητικά και έπειτα μετανοήσω, με αυτό σβήνω τη φωτιά της εμπάθειας.
Αν άρχισε ο άλλος, τότε ενώπιον του Θεού η αγάπη προς τους εχθρούς μας θα εμφανιστεί με αυτή τη μορφή της μετανοίας και όχι με την ενοχοποίηση του αδελφού μου. Κατά τον λόγο του αποστόλου Παύλου, λοιπόν, «αναπληρούμεν τον νόμον του Χριστού».
Αν και από τις δύο πλευρές υπάρξει ενέργεια αυτού ακριβώς του είδους, τότε, με τον τρόπο αυτό, διεξάγοντας πολύ ταπεινή πάλη με κάθε κακό λογισμό, με κάθε αρνητική, άσχημη σκέψη για τον αδελφό μας, χωρίς να παραδίδουμε την καρδιά μας σε εκείνο που μας καταστρέφει, μπορούμε να οικοδομήσουμε γνήσια μοναστική ζωή.
(Σωφρονίου Σαχάρωφ,Οικοδομώντας το ναό του Θεού, τόμος Γ, σελ. 98-99)