Είχα μια γιαγιά δυναμική, πονεμένη από τη ζωή, που πάλεψε για να επιβιώσει, με μεγάλη πίστη στο Θεό. Αντί για παραμύθια μας διηγιόταν ιστορίες από τη ζωή του Χριστού και βίους Αγίων.
Είχε χάρισμα στο να διηγείται. Εμείς, όταν ήμασταν μικρά παιδιά, εντυπωσιαζόμασταν. Προσπαθούσε σε μεγάλες γιορτές η μετά τον εκκλησιασμό να συγκεντρώνει όλη την οικογένεια σπίτι.
Πολλές φορές έλεγε κάποιες φράσεις, αποφθέγματα που στα παιδικά μας αυτιά δεν γίνονταν κατανοητά. Θυμάμαι που έλεγε « βρήκες μια καλή μέρα … να τη χαρείς ». Δεν το καταλάβαινα. Για μένα οι περισσότερες μέρες στο πατρικό σπίτι ήταν καλές.
Άλλοι φρόντιζαν για μένα, προλάβαιναν τις επιθυμίες μου και τα έβρισκα όλα έτοιμα. Νοιώθοντας την ασφάλεια και την αγάπη, δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί έπρεπε να ψάξω να βρω μια καλή μέρα. Και τα χρόνια πέρασαν.
Ανέλαβα τις ευθύνες μου, δημιούργησα οικογένεια και τα πράγματα άλλαξαν. Ευθύνες, δύσκολες καταστάσεις, προβληματισμοί, αγωνίες άρχισαν να χαρακτηρίζουν τη καθημερινότητα μου. Τα λόγια της γιαγιάς άρχισαν να έρχονται στο μυαλό μου. Τότε άρχιζα να καταλαβαίνω. Τότε άρχισα να εκτιμώ.
Να εκτιμώ τη κάθε ευχάριστη στιγμή και ώρα της ζωής μου. Μια όμορφη βόλτα, ένα οικογενειακό τραπέζι, μια εκδρομή με τα παιδιά μου… πολλά γεγονότα μπορούν να δημιουργήσουν αυτή τη καλή μέρα.
Δυστυχώς όμως όλοι οι άνθρωποι που είναι γύρω μας, δεν έχουν τη δυνατότητα να διακρίνουν αυτή τη «καλή μέρα». Δεν εκτιμούν τις μικροχαρές, τις ωραίες στιγμές. Το δύσκολο είναι ότι δεν αφήνουν και τους άλλους να τις χαρούν.
Με ένα θαυμαστό τρόπο υποβιβάζουν κάθε τι ωραίο, το απλοποιούν, το παραβλέπουν. Καθένας μας πρέπει να προσπαθήσει να αξιολογήσει μόνος του τα γεγονότα. Οι ευλογίες του Θεού έρχονται στη ζωή μας.
Σε άλλους πιο έντονα, σε άλλους αθόρυβα. Ας τις απολαύσουμε, ας τις ζήσουμε, ας τις θυμόμαστε. Εκείνη την ώρα ας ψελλίσουν τα χείλη μας «Δόξα Σοι ο Θεός». Είναι πολύ σημαντικό να συνεχίσουμε τη ζωή μας, αντλώντας δύναμη από τις όμορφες στιγμές που ο Θεός επιτρέπει να απολαύσουμε στη ζωή μας.
