Του Αγίου Ισαάκ του Σύρου
Βίασε τόν ἑαυτό σου, σάν συναντήσεις τόν διπλανό σου, νά τόν τιμήσεις παραπάνω ἀπό τό μέτρο του. Φίλησε τά πόδια του και τά χέρια του, καί κράτησέ τα πολλές φορές μέ πολλή τιμή, καί βάλε τα ἐπάνω στά μάτια σου, καί παίνεψέ τον ἀκόμα καί γιά κεῖνα πού δέν ἔχει.
Καί σάν χωριστεῖ ἀπό σένα, πές γι’ αὐτόν κάθε καλό καί τιμημένο, γιατί μ’ αὐτά καί μέ τέτοια τόν τραβᾶς στό καλό καί τόν κάνεις νά ντρέπεται ἀπό τά καλά τά λόγια πού τοῦ εἶπες, καί σπέρνεις σ’ αὐτόν σπόρους τῆς ἀρετῆς.
Κι’ ἀπό τήν τέτοια συνήθεια πού συνηθίζεις τόν ἑαυτό σου, τυπώνεται μέσα σου τύπωμα καλό, καί θ’ ἀποχτήσεις ταπείνωση μέσα σου, καί χωρίς κόπο κατορθώνεις τά μεγάλα. Κι’ ὄχι μονάχα αὐτό, μά κι’ ἄν ἔχει κάποια ἐλαττώματα, σάν τιμηθεῖ ἀπό σένα, εὔκολα παραδέχεται ἀπό σένα τή γιατρειά του, ἐπειδή ντρέπεται ἀπό τήν τιμή πού τοῦ ἔδωσες.
Τοῦτον τόν τρόπο νά ’χεις πάντα, νά γλυκομιλᾶς καί νά τιμᾶς ὅλους τούς ἀνθρώπους, καί νά μήν ἐρεθίζεις κανέναν, εἴτε νά τόν πεισμώνεις, μήτε γιά τήν πίστη του, μήτε γιά τά κακά τά ἔργα του. Φύλαγε τόν ἑαυτό σου νά μήν προσβάλεις κανένα σέ κάποιο πρᾶγμα. Γιατί ἔχουμε στόν οὐρανό κριτή πού δέν κοιτάζει πρόσωπο.
Από το Περιοδικό “Φίλοι Φυλακισμένων”, Τεύχος 11 Φθινόπωρο 2010 – Χειμώνας 2011.
