Μητροπολίτου Πατάρων Ειρηναίου
«Προχθές γυρίζοντας ἀπό ἕναν Ἑσπερινό πέρασα ἀπό τήν Ὁμόνοια. Πλῆθος νέων ἦταν μαζεμένοι γύρω ἀπό ἕνα παιδί. Στό χέρι του κρατοῦσε τήν τελευταία σύριγγα τοῦ θανάτου. Τόν πλησίασα καί μέ δακρυσμένα μάτια φώναξε:
– ‘Βοήθεια, πεθαίνω…’.
Ἔτρεξα κοντά του, τόν ἀγκάλιασα. Μέ σπασμένη φωνή μοῦ εἶπε,
– ‘παππούλη, πεθαίνω, διάβασέ μου μία εὐχή’.
Γονάτισα, τοῦ διάβασα μία εὐχή. Ψέλλισε δυό λέξεις,
– ‘πές τοῦ Χριστούλη νά μέ δεχτεῖ’ καί ξεψύχησε, μέσα στήν ἀγκάλη μου, ἄγνωστος μεταξύ ἀγνώστων. Φεύγοντας, ψιθύριζα μία προσευχή. Χριστέ μου, μία λέξη εἶπε ὁ ληστής καί τόν δέχτηκες στή βασιλεία Σου, δέξου καί τήν ψυχή αὐτοῦ τοῦ παιδιοῦ Σου».
Από τό βιβλίο ‘Λουλούδια ἀπό τούς κήπους τῶν Πατέρων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας’
