Ρώτησε ένας άνθρωπος με το «πνεύμα του κόσμου» ένα νεαρό παλικάρι:
-Καλά, βρε παιδί μου! Συ το πιστεύεις, ότι με τη θεία Κοινωνία έρχεται μέσα σου ο Χριστός;
Σε πόσους ανθρώπους μπορεί να μπει πια… Αφού είναι ένας!
Ο νεαρός έμεινε για λίγο συλλογισμένος. Και μετά του απάντησε ως εξής:
-Εδώ μένεις;
-Ναι!
-Πόσα παράθυρα έχει η πόλη μας;
-Δεν τα μέτρησα. Αλλά πολλά. Εκατοντάδες χιλιάδες. Εκατομμύρια!
-Από τα παράθυρα αυτά, δεν μπαίνει στα σπίτια μας ο ήλιος;
-Ναι, βέβαια!
-Μα πόσους ήλιους έχουμε;
-Ένα. Μόνον ένα!
Τον ρώτησε λοιπόν το έξυπνο παλικάρι:
-Και πώς γίνεται και ο ένας ήλιος μπαίνει σε τόσες χιλιάδες σπίτια, από τόσα παράθυρα;
Κάτι πήγε να ψελλίσει ο άλλος, αλλά δεν βρήκε λόγια.
Έτσι ο νεαρός του εξήγησε:
-Κοίταξε… Σκέψου καλύτερα μήπως έχεις λάθος λογισμό. Σε σύγκριση με τον ήλιο, ο Θεός είναι πολύ πιο μεγάλος! Και πιο σοφός! Και πιο δυνατός! Μπορεί να κάνει ό,τι θέλει!
Και δεν είναι καθόλου λογικό και σωστό κάτι που το θεωρείς τόσο φυσικό για τον ήλιο, να το βρίσκεις αδύνατο και απαράδεκτο για το Θεό.
Εφόσον λοιπόν ο Θεός είναι ασύγκριτα πιο μεγάλος από τον ήλιο, όλα Του είναι δυνατά και όλα τα μπορεί!
ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΜΗΝΥΜΑΤΩΝ
Πηγή: http://www.agiotopia.gr
https://simeiakairwn.wordpress.com/