Ένας μικρός σκαλίζοντας στο σπίτι του, βρήκε σε μία γωνία παραπεταμένο ένα καλοδεμένο μαύρο βιβλίο.
Ήταν γεμάτο σκόνη. Με λαχτάρα έτρεξε να ρωτήσει και να μάθει τι βιβλίο ήταν αυτό.
Η μητέρα έδωσε σύντομα την απάντηση:
– Είναι παιδί μου, “το βιβλίο του Θεού” και να το αφήσεις εκεί που το βρήκες.
Τότε ο μικρός γεμάτος απορία, γιατί το βιβλίο του Θεού ήταν τόσο περιφρονημένο, λέει στη μητέρα του:
– Αφού είναι έτσι μαμά, τότε γιατί δεν το στέλνουμε πίσω στον καλό Θεό να το δώσει σε κανέναν άλλο που να το διαβάζει;
Και η μητέρα κοκκίνισε. Δεν ήξερε τι να απαντήσει. Ένιωσε την ενοχή…
* * *
Λίγοι έχουν το βιβλίο της Αγ. Γραφής στα σπίτια τους. Κι απ’ αυτούς, πόσοι άνθρωποι αλήθεια, δεν το έχουν ξεχασμένο, σκονισμένο και παραπεταμένο σε κάποιο Εικονοστάσι ή σε κάποιο ντουλαπάκι…
Το βιβλίο του Θεού όμως, έχουμε χρέος όλοι μας να το διαβάζουμε και να το έχουμε σε μεγάλη εκτίμηση, αλλά κυρίως να το έχουμε μέσα στην καρδιά μας!