Ο Χριστός ήλθε στον κόσμο να σώσει αμαρτωλούς, από τους οποίους πρώτος είμαι εγώ (Α’ Τιμ. 1, 15). Δεν είπε, ήμουν, αλλά, είμαι. Η συγχώρηση δόθηκε από το Θεό. Ο Παύλος όμως δεν ξεχνούσε, θυμόταν τα αμαρτήματα, που του συγχώρησε ο Θεός.
Αυτά που του εξάλειψε ο Κύριος, ο Παύλος τα φανέρωνε, τα έκαμε θέαμα σε όλους. Για να καταλάβετε όμως γιατί ο Παύλος θυμόταν τις αμαρτίες, που του συγχωρήθηκαν από το Θεό, ακούσατε τον Προφήτη που λέγει: Δεν θα θυμηθώ πια τις αμαρτίες σου. Συ όμως θυμήσου (Ησ. 43, 25).
Ο Θεός ονομάζει τον Παύλο «σκεύος εκλογής», εκλεκτό όργανό Του. Αυτός όμως θεωρεί και αποκαλεί τον εαυτό του πρώτο αμαρτωλό. Και αφού δεν λησμονούσε τις αμαρτίες που του συγχωρήθηκαν, σκέψου πόσο θυμόταν τις ευεργεσίες του Θεού…
Η θύμηση των αμαρτημάτων συγκρατεί τη σκέψη, την κάνει να νοιώθει ταπεινή, και με την ταπεινοφροσύνη κερδίζει ο άνθρωπος την εύνοια, τη συμπάθεια του Θεού.
ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΤΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΑ
ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ”
ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»