Το έτος 1977-78 Δικαίος της ιεράς Σκήτης αγίας Άννης ήτο ο μοναχός Κύριλλος. Τον Σεπτέμβριον μήνα εφιλοξένησεν εις το Κυριακόν ένα Λιβανέζον ορθόδοξον Χριστιανόν, ο οποίος ήλθεν ως πρόσφυξ εις την Ελλάδα, λόγω του πολέμου της πατρίδος του.
Επιθυμία σφοδρά του ευλαβούς Λιβανέζου προσκυνητού ήτο να αναβή εις τον Άθωνα. Πρωί-πρωί, λοιπόν, με τας οδηγίας του Δικαίου, εξεκίνησε δια την μεγάλην και κοπιώδη ορειβασίαν και το βράδυ της ιδίας ημέρας επέστρεψεν εις το «Κυριακόν» της Σκήτης.
Την επομένην μετά την Θείαν Λειτουργίαν, διηγήθη, με τα ολίγα Ελληνικά του, το ακόλουθον θαυμαστόν περιστατικόν :
Εις την τοποθεσίαν «Βαβύλα» κάτω από την κορυφήν, όπου αρχίζει ο μεγάλος κατήφορος, εστάθη προς στιγμήν να αναπαυθή και κατόπιν να συνεχίση την πορείαν.
Την ώραν εκείνη, προσπαθών να εύρη τόπον κατάλληλον να αναπαυθή αίφνης βλέπει εμπρός του ένα σπίτι, από το οποίον εξήρχοντο δύο σεβάσμιοι ερημίται, που μόλις των αντίκρυσαν, τον εκαλοδέχθησαν, του προσέφερον σύκα νωπά, φρέσκα και κρύο νερό.
Τόση ήτο η νοστιμία και η γλυκύτης, που ησθάνθη, ώστε δεν ηδύνατο να το περιγράψη, συγχρόνως δε όλη η κόπωσίς του εξηφανίσθη.
Μέσα στο Καλύβι των διέκρινε δέκα ακόμη σεβασμίους μοναχούς, οι οποίοι εστηρίζοντο, ο καθείς εξ αυτών, εις μίαν γυριστήν μονόξυλον ράβδον*και με το κομβοσχοίνι των όλοι προσηύχοντο. Του είπαν, εις ερώτησίν του, ότι είχαν πολλά χρόνια διαμονής εκεί, ότι δεν είχαν άλλην εργασίαν, παρά μόνον προσηύχοντο δι’ όλον τον κόσμον.
Όλα αυτά και άλλα πολλά εκίνησαν την περιέργειαν και τον θαυμασμόν του Λιβανέζου προσκυνητού. Μάλιστα έλεγεν ότι τους έβλεπεν να έχουν όλοι των την ιδίαν ηλικίαν.
Ακούσαντες ο Δικαίος και οι άλλοι πατέρες της Σκήτης κατεπλάγησαν και όλοι μαζί έδωσαν δόξα και αίνον και μεγαλωσύνην τω Θεώ τω «θαυμαστώ εν τοις αγίοις αυτού».
(*Το λεγόμενον «τεμπελόξυλον», εις το οποίον ακουμβούν οι ασκηταί όρθιοι προσευχόμενοι τας νύκτας).
Πηγή : ΑΡΧΙΜ. ΙΩΑΝΝΙΚΙΟΥ ΚΟΤΣΩΝΗ, ΑΘΩΝΙΚΟΝ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ, Δ΄ ΕΚΔΟΣΙΣ, εκδ. Ι. ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΥ ΑΓ. ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ, ΚΟΥΦΑΛΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2004, σσ. 49 κ.ε.