Ζώντας μέσα στην Εκκλησία, αγαπώντας τόσο πολύ τον Κύριο και ακούγοντας το θείο λόγο αισθάνομαι να βουλιάζω όλο και περισσότερο σε ένα νέο κόσμο απίστευτης γνώσης και μιας άγνωστης αλλά πέρα για πέρα αληθινής και υπέροχης νέας ζωής .
Μια νέα προοπτική, μια διαδρομή ασυνήθιστη και απρόσμενη, γίνεται κάθε μέρα και πιο πολύ, φωτεινή πυξίδα της ζωής μου, μιας ζωής εξαιρετικά γήινης και γεμάτης.
Αυτό δεν είναι συναίσθημα, είναι βίωμα μιας καυτής πνοής που ξεκινάει από την καρδιά και πλημμυρίζει όλο το σώμα με μια αόρατη γλύκα.
Είναι μια διαρκής μνήμη Θεού, είναι μια αίσθηση απόστασης από τα γήινα και συνεχής επικοινωνίας Χριστού.
Είναι μια κατάσταση ψυχικής ανάτασης – σταθερή ακόμα και στις πτώσεις, είναι μια κρυφή χαρά, είναι ένα μυστικό που είναι πάντα εκεί, είναι κάτι με το οποίο ζω μαζί, είναι κάτι που δεν θέλω να τελειώσει.
Είναι κάτι μου έστειλες Εσύ Κύριε , εγώ δεν ήξερα ότι υπάρχει.
Πόση γλυκιά απορία και κρυφή χαρά γεννιέται μέσα μου!
Πόση ομορφιά Έχεις Χριστέ μου να μας δώσεις;
Τι είναι αυτό που δεν γνωρίζουμε αλλά υπάρχει και τώρα το αισθάνομαι ως κομμάτι της ύπαρξής μου;
Που ήταν όλη αυτή η Ζωή που δεν ζούσα αλλά τώρα Ζω; Υπήρχε και πριν; Ήταν κρυμμένη;
Μήπως κοιτούσα αλλά δεν έβλεπα; Πως φωτίζονται τα μάτια της ψυχής;
Γιατί Σε αγαπώ τόσο πολύ;;!!
Πόσες εκπλήξεις έχεις Χριστέ μου για τα παιδιά Σου;
Κλαίω Κύριε από Χαρά για όλα αυτά!! Κλαίω και Σε ευχαριστώ για αυτά τα δάκρυα!!
Ξέρω Κύριε ότι οι ερωτήσεις αυτές είναι και απαντήσεις ταυτόχρονα.
ΝΑΙ τώρα Σε γνωρίζω, Σε αγαπώ, Σε βλέπω γιατί ζω μέσα στην Εκκλησία.
ΝΑΙ ΥΠΑΡΧΕΙΣ και Είσαι Ένας ΥΠΕΡΟΧΟΣ ΘΕΟΣ και ανυποψίαστη για αυτό που μου συμβαίνει τώρα ΖΩ !!