Ακούγοντας τις δύο αυτές λέξεις (ή αλλιώς επιστήμη και θρησκεία) το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων αυτομάτως τοποθετεί ανάμεσά τους το σύμβολο της αντίθεσης.
Είναι όμως αλήθεια πως ό,τι έχει να κάνει με τον Θεό (δηλ. η θρησκεία) καταστρατηγεί τις ανακαλύψεις και τα επιτεύγματα της ανθρώπινης λογικής (δηλ. της επιστήμης); Ή μήπως συμβαίνει το αντίθετο, η επιστήμη να αντιστρατεύεται και να αρνείται την θρησκεία;
Βέβαια από ιστορικής απόψεως μπορούμε να διαπιστώσουμε πως πολλές φορές παρουσιάστηκαν τέτοιου είδους προστριβές.
Δυστυχώς έως του σημείου των αιματηρών διωγμών (εκ μέρους της θεσμικής θρησκείας) ή της σφοδρής και λυσσαλαίας άρνησης η οποία και αυτή είχε ειδεχθείς αιματηρές απολήξεις (εκ μέρους της επιστήμης, συμπεριλαμβανομένων και των φιλοσοφικών ρευμάτων).
Η διάσταση όμως αυτή δεν αποτελεί την αλήθεια των πραγμάτων. Γνωρίζοντας όμως πως η όντως Αλήθεια είναι ο Χριστός μπορούμε να ερευνήσουμε ποιο είναι το θέλημά Του μέσω της διδασκαλίας της Εκκλησίας Του.
Αυτός είναι άλλωστε και ο σκοπός αυτής της υποσελίδας. Διότι εάν τοποθετήσουμε τον καθένα από τους δύο χώρους στην πραγματική του διάσταση θα διαπιστώσουμε πως όχι μόνον δεν υπάρχει καμμία αντίθεση αλλά μια καταπληκτική σύμπλευση και συναλληλία.
Η Εκκλησία είναι ο χώρος όπου πραγματώνεται ως πρώτο και κύριο η αποκάλυψη του Θεού στον άνθρωπο και κατόπιν η πνευματική σύνδεση με τον συνάνθρωπο. Πρόκειται για έναν χώρο κατεξοχήν πνευματικό.
Η επιστήμη από την άλλη με το πείραμα και την παρατήρηση υλικών πραγμάτων προσπαθεί να υπουργήσει τις ανθρώπινες ανάγκες χωρίς όμως να υπάρχει η βεβαιότητα για τα συμπεράσματα.
Αυτό είναι αυταπόδεικτο και από την συνεχή εξέλιξή της. Αντίθετα η Εκκλησία στο διάβα χιλιετηρίδων ποτέ δεν μετέτρεψε την Πίστη και τα δόγματά Της.
Εν ολίγοις τα προβλήματα αρχίζουν όταν οι θρησκευτικοί ηγέτες αποφαίνονται για πράγματα που υποβάλλονται σε επιστημονική έρευνα με τρόπο απερίσκεπτο και μάλλον υποβιβαστικό προς αυτό το δώρο του Θεού (την επιστήμη) ή- πολύ περισσότερο- όταν οι επιστήμονες, πεπληρωμένοι από τύφο και οίηση για τα επιτεύγματά τους, αρνούνται με ανόητο τρόπο τις αλήθειες της Πίστεως, οι οποίες επειδή κινούνται σε πνευματικό επίπεδο επ’ ουδενί δεν τους παρεμποδίζουν στο έργο τους.
Μήπως όμως τους ελέγχουν εσωτερικώς για την ζωή τους;
Στην παραπάνω θέση χρησιμοποιούμε τις λέξεις «θρησκευτικοί ηγέτες» και «επιστήμονες» διότι εν τέλει εκεί εντοπίζεται το πρόβλημα.
Η Εκκλησία ευλογεί και αγιάζει το έργο της επιστήμης- ας μην λησμονούμε πως η ραγδαία εξέλιξή της ακολούθησε την διάδοση του Χριστιανισμού αφού αυτός απομυθοποίησε τον κόσμο- της οποίας ενασχόληση είναι τα δημιουργήματα του Θεού. Έτσι ο επιστήμονας μπορεί να καταστεί θεολόγος, αρκεί να μην λατρεύσει «την κτίσιν παρά τον Κτίσαντα».
Σ’ αυτό το σημείο πρέπει να υπογραμμίσουμε και κάτι ακόμη. Η αλήθεια είναι πως ποτέ η Εκκλησία δεν καταπολέμησε ή αρνήθηκε την επιστήμη (εννοείται στην ορθή της διάσταση).
Τα όσα μπορεί κάποιος να αντιτείνει (ιερά εξέταση, μεσαίωνας κλπ.) αφορούν άλλες θρησκευτικές ομάδες και όχι την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού (δηλαδή την Ορθοδοξία).
Ας ζητήσουν τον λόγο οι ενδιαφερόμενοι από εκεί και ας μην λασπολογούν αναιδώς κατά του «Σώματος του Κυρίου». «Γνώσεσθε την αλήθειαν, και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς» Ιωαν. 8, 32.