«Πρώτος καμπούριασε, πέσε κάτω και κλάψε…και φώναξε: ΧΡΙΣΤΕ μου!!! Τότε μόνον κάτι θα γίνει! Πολλά θα γίνουν!Δια «μαγείας» μην αναμένεις ανατολή!»
π.Ιγνάτιος Καζάκος
Όταν μας είχαν στείλει πνευματική αποστολή με άλλον έναν ηγούμενο στη Βουλγαρία και Ρουμανία,μου έκανε εντύπωση και μου άρεσε πολύ στα χωριά τους η νοικοκυροσύνη.
Όλα τα παράθυρα χωρίς παντζούρια, και χωρίς μπάρες σαν φυλακές,όπως είναι πλέον σε όλη την Ελλάδα.Είχαν όλα τα παράθυρα κουρτίνες δαντελλένιες.
Ολα τα πρεβάζια τους, μέσα κι έξω,γλάστρες και γλαστράκια. Τα πάντα θύμιζαν ένα παραμύθι!
Έβλεπες τάξη, καθαριότητα, νοικοκυριό,ομορφιά, χρώματα.
Θυμήθηκα τα χωριά, όπως ήταν παλιά στη πατρίδα μας.Με έπιασε μιά νοσταλγία για το πρίν.Τώρα;….
Πόσα ακούμε κάθε μέρα για την Ελλάδα μας;…Γιατί τόσο κακό;….Το ξέρουμε καλά το γιατί,αλλά που θα βγεί;…
Πόσες προσευχές;…Πρέπει να «λιώσουμε» στη δέηση και στο κλάμα!Πόσοι όμως από μας πράγματι το κάνουμε;…
Πόσοι κάναμε τα γόνατά μας, γόνατα «γκαμήλας»,στην ικεσία και στη γονυκλισία;…
Πόσοι;…Ολοι λένε: Πάτερ, προσεύχεσθε….χανόμαστε!Μα μόνον εγώ;
Εσύ;…Το κάνεις;Φτάνει μόνο το ασθενικό δικό μου;..Η δική σου κραυγή ευχής και προσευχής;..
Αρκεί το δικό μου δάκρυ στο κομποσχοίνι ή στη Θεία Λειτουργία;……
Το δικό σου;…Εσύ χύνεις κανένα μπροστά στις εικόνες;…
Η μπροστά στη τηλεόραση (τηλετύφλωση) βλέπονταςτις τούρκικες σειρές;….!!!
Η σε όποια ταινία και εκπομπή μπροστά στα σημερινά βρωμοκάναλα;…!!!
Λέμε: πάει χάλια η πατρίδα μας.Δεν φταίμε όμως όλοι μας;Μη μου πείς …όχι….
Βάλαμε όλοι μας πλούσιο…το δε βαριέσαι!Την ανευθυνότητα, την αδράνεια,τη τεμπελιά, την αθεία!
Και μετά θέλεις προκοπή;…Θέλεις να έλθει αλλαγή;…Τίποτα δεν θα έλθει!