Αγίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου
Νά βλέπομε τόν Θεό στό πρόσωπο τῶν παιδιῶν καί νά δώσομε τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ στά παιδιά.
Νά μάθουν καί τά παιδιά νά προσεύχονται
Γιά νά προσεύχονται τά παιδιά, πρέπει νά ἔχουν αἷμα προσευχομένων γονέων.
Ἐδῶ πέφτουν ἔξω μερικοί καί λένε:
«Ἐφόσον οἱ γονεῖς προσεύχονται, εἶναι εὐσεβεῖς, μελετοῦν τήν Ἁγία Γραφή καί τά παιδιά τά ἀνάθρεψαν ‘’ἐν παιδείᾳ καί νουθεσίᾳ Κυρίου’’, ἑπόμενο εἶναι νά
γίνουν καλά παιδιά».
Ὁρίστε, ὅμως, πού βλέπομε ἀντίθετα ἀποτελέσματα λόγω τῆς καταπιέσεως.
Δεν εἶναι ἀρκετό νά εἶναι οἱ γονεῖς εὐσεβεῖς.
Πρέπει νά…
μήν καταπιέζουν τά παιδιά, γιά νά τά κάνουν καλά μέ τή βία.
Εἶναι δυνατό νά διώξομε τά παιδιά ἀπ’ τόν Χριστό, ὅταν ἀκολουθοῦμε τά τῆς θρησκείας μέ ἐγωισμό.
Τά παιδιά δέν θέλουν καταπίεση.
Μήν τά ἐξαναγκάζετε νά σᾶς ἀκολουθήσουν στήν ἐκκλησία.
Μπορεῖτε νά πεῖτε: «Ὅποιος θέλει, μπορεῖ νά ἔλθει τώρα μαζί μου ἤ ἀργότερα».
Ἀφῆστε νά μιλήσει στίς ψυχές τους ὁ Θεός.
Ἡ αἰτία πού μερικῶν εὐσεβῶν γονέων τά παιδιά, ὅταν μεγαλώσουν, γίνονται ἀτίθασα κι ἀφήνουν καί τήν Ἐκκλησία κι ὅλα καί τρέχουν ἀλλοῦ νά ἱκανοποιηθοῦν εἶναι αὐτή ἡ καταπίεση πού τούς ἀσκοῦν οἱ «καλοί» γονεῖς.
Ἡ ἁγιότητα τῶν γονέων εἶναι ἡ καλύτερη ἐν Κυρίῳ ἀγωγή τάχα «εὐσεβεῖς» γονεῖς, πού εἶχαν τή φροντίδα νά κάνουν τά παιδιά τους «καλούς χριστιανούς», μ’ αὐτή τήν ἀγάπη τους, τήν ἀνθρώπινη, τά καταπίεσαν κι ἔγινε τό ἀντίθετο.
Πιέζονται, δηλαδή, ὅταν εἶναι μικρά τά παιδιά κι ὅταν γίνουν δεκάξι χρονῶν, δεκαεφτά ἤ δεκαοχτώ, φθάνουν στό ἀντίθετο ἀποτέλεσμα. Ἀρχίζουν ἀπό ἀντίδραση νά πηγαίνουν μέ παλιοπαρέες καί νά λένε παλιόλογα.
Ἐνῶ, ὅταν ἀναπτύσσονται μέσα στήν ἐλευθερία, βλέποντας συγχρόνως τό καλό παράδειγμα τῶν μεγάλων, χαιρόμαστε νά τά βλέπομε.
Αὐτό εἶναι τό μυστικό, νά εἶσαι καλός, νά εἶσαι ἅγιος, γιά νά ἐμπνέεις, νά ἀκτινοβολεῖς.
Ἡ ζωή τῶν παιδιῶν φαίνεται νά ἐπηρεάζε ται ἀπ’ τήν ἀκτινοβολία τῶν γονέων.
Ἐπιμένουν οἱ γονεῖς:
«Ἄντε νά ἐξομολογηθεῖς, ἄντε νά μεταλάβεις, ἄντε νά κάνεις ἐκεῖνο….».
Τίποτα δέν γίνεται.
Ἐνῶ βλέπει ἐσένανε;
Αὐτό πού ζεῖς, αὐτό καί νά ἀκτινοβολεῖς. Ἀκτινοβολεῖ ὁ Χριστός μέσα σου;
Αὐτό πηγαίνει στό παιδί σου.
Ἐκεῖ βρίσκεται τό μυστικό.
Κι ἄν γίνει αὐτό, ὅταν τό παιδί εἶναι μικρό στήν ἡλικία, δέν θά χρειασθεῖ νά κοπιάσει πολύ, ὅταν μεγαλώσει.
Πάνω σ’ αὐτό τό θέμα ἀκριβῶς ὁ σοφός Σολομῶν χρησιμοποιεῖ μιά ὡραιότατη εἰκόνα, τονίζοντας τή σημασία πού ἔχει τό καλό ξεκίνημα, ἡ καλή ἀρχή, τό καλό θεμέλιο.
Λέγει σ’ ἕνα σημεῖο: «Ὁ ὀρθρίσας πρός αὐτήν (τήν σοφίαν) οὐ κοπιάσει· πάρεδρον γάρ εὑρήσει τῶν πυλῶν αὐτοῦ».
Ὁ «ὄρθρος πρός αὐτήν» εἶναι ἡ πιό νεαρά ἡλικία ἀπασχόλησις μέ αὐτή, τή σοφία.
Σοφία εἶναι ὁ Χριστός. Ἡ λέξη «πάρεδρος» σημαίνει «βρίσκεται πλησίον».
Ὅταν οἱ γονεῖς εἶναι ἅγιοι καί τό μεταδώσουν αὐτό στό παιδί καί τοῦ δώσουν ἀγωγή ἐν Κυρίῳ, τότε τό παιδί, ὅ,τι ἐπιδράσεις κακές κι ἄν ἔχει ἀπ’ τό περιβάλλον του, δέν ἐπηρεάζεται, διότι ἔξω ἀπ’ τήν πόρτα του θά βρίσκεται ἡ Σοφία, ὁ Χριστός.
Δέν θά κοπιάσει, γιά νά τήν ἀποκτήσει. Φαίνεται πολύ δύσκολο νά γίνεις καλός, ἀλλά στήν πραγματικότητα εἶναι πολύ εὔκολο, ὅταν ἀπό μικρός ξεκινήσεις μέ καλά βιώματα.
Μεγαλώνοντας δέν χρειάζεται κόπος, τό ἔχεις μέσα σου τό καλό, τό ζεῖς.
Δέν κοπιάζεις, τό ἔχεις ζήσει, εἶναι περιουσία σου, πού τή διατηρεῖς, ἄν προσέξεις, σέ ὅλη σου τή ζωή.
Ἁγία Ἄννα
Τριμηνιαῖο περιοδικό Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίας Ἄννης Κατερίνης
Ἔτος 15ο † Α΄ – Β΄ Τρίμηνο 2012 –Τεῦχος 106ο