Επιστολή 10-10-1967
Δημ. Γκαγκαστάθης, Ιερεύς, 1902-1975
…Μου γράφεις ότι αρρώστησες από το πόδι και κάθησες αρκετόν καιρό… Τι περιμένεις; Η ζωή του ανθρώπου είναι όπως μία θάλασσα, πότε έχει γαλήνη και πότε μικρή τρικυμία και πότε μεγάλη.
Όλα αυτά γίνονται δοκιμασίες του Θεού. Όταν περνούν ξεχνιούνται…
Μπαλώματα βάζομεν εις το σώμα. Εκείνο που είναι το σπουδαιότερον και που πρέπει να έχουμε πάντοτε καλά είναι η ψυχή του ανθρώπου.
Όπως τρέχομε διά το σώμα σε ιατρούς, λουτρά και ξοδευόμεθα, πρέπει να πηγαίνωμεν και εις τον Πνευματικόν για την ψυχήν, που είναι και δωρεάν…
Εμένα δεν μου αρέσει η μεγάλη παρέα, δεν ημπορώ να ευχαριστηθώ, διότι δεν συνταυτίζονται με την γνώμην μου. Είναι δύσκολα. Θέλω λίγους και καλούς, για να ημπορώ να συνεννοηθώ, που σήμερον δύσκολα βρίσκεις…
Ο μικρός και αγράμματος αμαρτωλός παπαδάκος
Δημ. Γκαγκαστάθης Ιερεύς
