265- ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Ο άνθρωπος είναι από δυο απόψεις προτελευταίος. Είναι σχεδόν έσχατος στην κλίμακα, που κατεβαίνει προς το Τίποτε. Κι επίσης σχεδόν έσχατος σε κείνο, που ανεβαίνει προς τον Θεό.
Δεν είμεθα παρά πηλός, αλλά αυτός ο πηλός πλάσθηκε από τα ίδια εκείνα χέρια, που δημιούργησαν το Σύμπαν.
Είμεθα σκουλήκια και τροφή των σκουληκιών, αλλά με το λογικό μας ζυγίζουμε και μετράμε τα άστρα, που λάμπουν χιλιάδες χρόνια μακρυά μας.
Κάτω από εμάς είναι τα άλογα κτήνη, αλλά πάνω μας στη μυστική κλίμακα, που υψώνεται από τη γη στον ουρανό, δεν υπάρχουν παρά οι άγγελοι (Τζοβάννι Παπίνι).
267- ΑΝΟΗΤΟΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Ένας μύθος αναφέρει ότι σε μια συντροφιά από σκουλήκια έχει φθάσει η είδησις, ότι σε λίγο δυο πτώματα θα θάπτονταν στον τόπο τους. Το ένα κάποιου βασιλιά και το άλλο ενός ζητιάνου.
Έθαψαν τα πτώματα και το συμπόσιο άρχισε. Ενώ έτρωγαν συζητούσαν μεταξύ των, ποιο τάχα να ήταν το σώμα του βασιλιά και ποιο του ζητιάνου. Μάταια όμως. Έτρωγαν από το ένα, δοκίμαζαν από το άλλο και δεν το κατόρθωναν να τα ξεχωρίσουν. Τότε πήρε το λόγο ένας γεροσκούληκας.
-Τι ανόητοι που είναι οι άνθρωποι, ώστε να κάνουν διακρίσεις και να περιφρονή ο πλούσιος τον φτωχό, αφού, όταν πεθάνουν, ούτε τα σκουλήκια δεν κατορθώνουν να τους ξεχωρίσουν.
(Θησαυρός Γνώσεων και ευσεβείας, Υακίνθου Γρατιανουπόλεως, σελ.122-123 )