Όταν παλαιότερα έτρεχα από το πρωί ως το βράδυ σε δουλειές και υποχρεώσεις, φορτωμένη με χιλιάδες σκέψεις για ό,τι είχα να αντιμετωπίσω, κατέληγα αργά τη νύχτα να πάω για ύπνο ψόφια και ούτε καν είχα το κουράγιο να αναρωτηθώ αν τελικά με αυτόν τον τρόπο της ζωής μου ήμουν ευτυχισμένη.
Ένιωθα μια πληρότητα και ικανοποίηση που μπορούσα να είμαι αποτελεσματική σε τόσες πολλές ενασχολήσεις αλλά σίγουρα στο τέλος της ημέρας αυτό που κυριαρχούσε ήταν η έντονη κούραση τόσο η σωματική όσο και η ψυχοπνευματική.
Συν τω χρόνω αυτή η κόπωση με οδήγησε σε νευρική κατάπτωση και κάπως έτσι στην αναθεώρηση των προτεραιοτήτων μου! Μετά από ενδελεχή ενδοσκόπηση αποφάσισα πως αυτό που είχε πρωταρχική σημασία και εκεί έπρεπε να εστιάσω ήταν η εσωτερική μου ισορροπία… με όποιο τίμημα!
Στα πλαίσια αυτής της εσωτερικής διόρθωσης και θεραπείας μπήκε στη ζωή μου ο Χριστός! Φαίνεται η ψυχή μου όλο αυτό το διάστημα Τον καλούσε μυστικά! Και τότε όλα άλλαξαν…
Η είσοδος στην πνευματική ζωή οδήγησε σταδιακά προς την έξοδο το θόρυβο και τη φασαρία που επικρατούσε στο μυαλό μου και πέταξε έξω από την καρδιά μου την ταραχή, το φόβο και το άγχος!
Η μελέτη του Λόγου του Θεού, η διδασκαλία Του και η αποκάλυψη της Αληθείας Του με έβγαλαν από τα σκοτάδια μου στο πιο ωραίο ξέφωτο… στο ξέφωτο της Αληθινής Ζωής!
Και έτσι συνειδητοποίησα ποιο είναι το πραγματικό νόημα της ζωής και ξεκίνησα να απλοποιώ την καθημερινότητα μου, να αφαιρώ μέριμνες και περιττά, να γίνομαι ολιγαρκής και κυρίως να κάνω εκεχειρία με τον εαυτό μου γιατί έπαψα να πολεμώ τις χίμαιρες μου καθώς ανέθεσα τη ζωή μου στην Πρόνοια του Θεού και διήγα πλέον το βίο μου με πλήρη εμπιστοσύνη σε Αυτόν!
Και κατάλαβα ότι η αληθινή ευτυχία δε βρίσκεται στα υλικά αγαθά αλλά μόνο στη γαλήνη του πνεύματος και της καρδιάς! Και αυτή η γαλήνη είναι δωρεά του Αγίου Πνεύματος! ‘ Ειρήνη αφίημι υμίν,ειρήνη την εμήν δίδωμι υμίν…’ [ Ιω.14,27].
Δηλαδή ‘ Φεύγω και σας αφήνω ειρήνη. Σας δίνω την αληθινή και βαθιά ειρήνη την οποία έχω εγώ και την οποία ήρθα να φέρω στον συνταρασσόμενο από την αμαρτία κόσμο’.
Πρόκειται για μια ειρήνη που δεν μπορεί να τη διασαλεύσει καμία εξωτερική δοκιμασία, κανένας πειρασμός και κανένας εσωτερικός τριγμός γιατί είναι άνωθεν δοσμένη και αποτελεί πρόγευση Παραδείσου!
Αν ηρεμήσουμε λοιπόν τη συνείδηση μας, αν πάψουμε να είμαστε πολυπράγμονες, αν αγαπήσουμε την ησυχία και εργαστούμε στην πνευματική ζωή με αγάπη στο Χριστό μας θα αποκτήσουμε όλοι αυτή την ειρήνη που ανθρώπινο μυαλό δεν μπορεί να αντιληφθεί και η ζωή μας θα μεταμορφωθεί από τρικυμισμένη σε γαληνεμένη θάλασσα που οι άνθρωποι θα θέλουν να έρχονται προς αυτή να ξεκουράζονται!
(Α.Κ.Β)
