Διάκρισις είναι η ικανότης να διακρίνη κανείς την αλήθεια, να κρίνη με δικαιοσύνη, ν΄αποφασίζει και να ενεργή σύμφωνα με το θέλημα του Θεού και την αγάπη προς τον πλησίον.
Κατά τον Μέγα Αντώνιο είναι η μεγίστη των αρετών, διότι οδηγεί με ασφάλεια στον δρόμο της σωτηρίας.
Κατά τον Όσιο Ιωάννη της Κλίμακος είναι “η του Θείου θελήματος ασφαλής κατάληψις εν παντί καιρώ και τόπω και πράγματι…,σκοτίας λύχνος, πεπλανημένων επάνοδος, μυωπαζόντων φωτισμός”.
Στοιχειώδη διάκριση έχουν όλοι οι άνθρωποι. Θολώνει όμως και σκοτίζεται με τα διάφορα πάθη. Ενώ λεπτύνεται και φωτίζει με την πνευματική καλλιέργεια, την προσευχή, την μελέτη, την ταπείνωση, την εγκράτεια, την κάθαρσι γενικά από τα πάθη.
Όταν η διάκρισις παγιωθή στην ψυχή, ο πιστός γίνεται τηλαυγής φάρος και απλανής οδηγός.
Γίνεται ανιχνευτής και ερμηνευτής σκοτεινών καταστάσεων και δυσκόλων προβλημάτων.
Γίνεται λύρα του Αγίου Πνεύματος!
Χαρίσματα και χαρισματούχοι
Εκδ. Ι.Μ.Παρακλήτου