Αδελφέ μου,
Ενώ έχεις τήν υγεία σου,διαμαρτύρεσαι.
Ενώ έχεις νά φάς,δέν σού αρέσει καί τόσο τό φαγητό,θά ήθελες άλλο.
Ενώ έχεις άλλους κοντά σου,δέν τούς θές,γιατί λές,δέν σέ καταλαβαίνουν.
Έχεις δουλειά,αλλά δέν είσαι ευχαριστημένος μέ τά χρήματα πού σού δίνουν.
Τό συμπέρασμα;Μιά ζωή μέσα στό άγχος..
Σκέψου όμως κάτι..
Εσύ έχεις νά φάς,κάποιος άλλος όμως δέν έχει…
Εσύ έχεις τήν υγεία σου,κάποιος άλλος δέν τήν έχει…
Εσύ έκανες οικογένεια,κάποιος άλλος δέν αξιώθηκε…
Εσύ έχεις δουλειά,κάποιος άλλος τήν έχασε…
Εσύ έχεις ανθρώπους νά τρέξουν γιά εσένα,άν πάθεις κάτι,κάποιος άλλος είναι μόνος του…
Σέ αυτούς πού έχεις κοντά σου κάποια στιγμή,μπορεί σήμερα,ίσως αύριο η καί μετά από χρόνια,έρχεται ο βιολογικός τους θάνατος..καί τότε λές …
Μά γιατί δέν χάρηκα όπως ήταν τήν ζωή μου,όπως ερχόταν,καλή η κακή καί πάντα ήθελα, τό κάτι παραπάνω;
Γιατί κάθε ημέρα χαλιόμουν γιά χαζά καί ανούσια πράγματα καί δέν έδινα αγάπη,χαμόγελα καί μιά αγκαλιά στούς άλλους γύρω μου,σάν νά είναι η τελευταία φορά πού τούς βλέπω;
Γιατί δέν βοηθούσα,όταν μπορούσα,άλλους ανθρώπους…
Γιά αυτό σού λέω,Αδελφέ,
κάθε ημέρα πού ζείς σέ αυτόν τόν κόσμο,όπως καί νά δοκιμάζεσαι,λέγε καί ένα:
«ΔΟΞΑ ΣΟΙ Ο ΘΕΟΣ Η ΜΟΝΗ ΕΛΠΙΣ ΗΜΩΝ ΔΟΞΑ ΣΟΙ».
Πηγή : EL MIHALIS
prisonplanet.gr