Σε μια γωνιά του παρεκκλησίου στο τοπικό μας Γενικό Νοσοκομείο στο ΒΔ Λονδίνο πρόσεξα τη θρησκευτική παράσταση της παρούσας ανάρτησης: Ο Ιησούς με ανοιχτή τη στοργική αγκαλιά Του δέχεται και καλωσορίζει τον πονεμένο άνθρωπο, που σκύβει ικετευτικά και ευλαβικά παραδίδοντας στον Κύριο όλη τη πληγωμένη του ύπαρξη.
Δίπλα από την παράσταση βλέπουμε ένα όμορφο μπουκέτο με φρέσκα λουλούδια, πιθανότατα ταπεινή προσφορά ευεργετηθέντος ασθενούς, κι ένα κηροστάσιο, όπου οι πιστοί μπορούν να ανάψουν ένα κερί.
Η παράσταση μου θύμισε αμέσως το βιβλικό χωρίο: «Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς» (Ματθ. ια’ 28).
Σχετικό είναι επίσης και το παρακάτω πατερικό κείμενο (Αγίου Βασιλείου, Επισκόπου Σελευκείας, Λόγος ΚΘ΄. Migne PG 85):
«Δείξτε μόνο με ένα νεύμα τη διάθεσή σας και θα θεραπευθείτε. Δικά σας τα αμαρτήματα, δικά μου τα ιάματα. Δικά σας τα τραύματα, δικά μου τα φάρμακα. Ζητώ μόνον μετάνοια και θεραπεύω την πληγή.
Δείξτε μου την αλλαγή της συμπεριφοράς και λάβετε από εμένα που λυπήσατε την απαλλαγή… Όσα βλέπω, τα παραβλέπω κοιτάζοντας τη μεταβολή.
Διαγράφω το παρόν πταίσμα, διότι ελπίζω στο μελλοντικό κατόρθωμα (τη μετάνοια) και σβήνω τα πρώτα με τα δεύτερα… “Δεύτε προς με, πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι”.
Δεν στενοχωρούμαι με τα πλήθη, δεν κουράζομαι να τους δέχομαι όλους. Δεν είναι τόσο μικρό το πέλαγος της φιλανθρωπίας μου, ώστε να στενοχωρείται από τους ποταμούς των αμαρτωλών που εισρέουν. Έχω τόπον αναπαύσεως για όλη την οικουμένη…».