.. Ο μεγάλος διδάσκαλος των μοναχών αββάς Ισαάκ ο Σύρος λέει: «Όποιος αξιώθηκε να δει τον εαυτό του, είναι ανώτερος απ’ αυτόν που αξιώθηκε να δει αγγέλους· γιατί ο δεύτερος βλέπει με τα μάτια του σώματος, ενώ ο πρώτος με τα μάτια της ψυχής».
Οι άγιοι μοναχοί που αξιώθηκαν ν’ αποκτήσουν ισχυρή πνευματική όραση, ήταν πλουτισμένοι με πνευματική διάκριση και άλλα υψηλά χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος.
Οι όσιοι πατέρες που ήταν φτωχοί σε τέτοια χαρίσματα, αξιώθηκαν, για την απλότητα και την αγνότητά τους, να δουν τα πνεύματα με αισθητό τρόπο.
Κάτι παρόμοιο έγινε μ’ έναν άγιο πρεσβύτερο στους πρώτους αιώνες του Χριστιανισμού. Ο πρεσβύτερος αυτός, επειδή ήταν αγνός και άκακος, κάθε φορά που λειτουργούσε, έβλεπε έναν άγγελο να στέκεται δίπλα του. Κάποτε τον επισκέφθηκε ένας περαστικός διάκονος.
Ο πρεσβύτερος του ζήτησε να τελέσουν μαζί την αναίμακτη θυσία. Ο διάκονος, διαπιστώνοντας ότι ο πρεσβύτερος κατά την Προσκομιδή διάβαζε μιαν ευχή που περιείχε αιρετικά και βλάσφημα λόγια, αμέσως του υπέδειξε το σφάλμα του.
Όλος έκπληξη ο πρεσβύτερος, στράφηκε στον άγγελο, που στεκόταν δίπλα του, και τον ρώτησε:
– Είναι σωστό αυτό που μου λέει ο διάκονος;
– Σωστό είναι, αποκρίθηκε ο άγγελος.
– Και γιατί εσύ, που βρίσκεσαι τόσον καιρό εδώ, δεν μου το είπες; απόρησε ο πρεσβύτερος.
– Γιατί το θέλημα του Θεού είναι τούτο, του εξήγησε ο άγγελος, οι άνθρωποι να νουθετούνται από ανθρώπους.
Η συνεχής επικοινωνία με τον άγγελο δεν εμπόδισε τον πρεσβύτερο από τη διάπραξη ενός επικίνδυνου σφάλματος.
Από το βιβλίο: Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ, Επισκόπου Καυκάσου και Μαύρης Θάλασσας