Ἡ μέλλουσα Κρίση εἶναι θεμελιώδης πίστη τῆς χριστιανικῆς διδασκαλίας, ἡ ὁποία θά συμβεί στό τέλος αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Τά γεγονότα πού προαναγγέλλονται εἶναι συγκλονιστικά. Μέτρο τῆς κρίσεως ἡ ἀγάπη πρός τούς ἀδελφούς.
Αὐτούς, τούς ὁποίους οἱ ἄνθρωποι χαρακτηρίζουν ὡς «ἐλαχίστους». Καί τήν κάθε εὐεργεσία πού γίνεται σ’ αὐτούς ὁ Κύριος τήν θεωρεῖ ὅτι ἀναφέρεται στόν Ἴδιο. Γι’ αὐτό καί θά πεῖ στοίς δίκαιους: «ἐφ’ ὃσον ἐποιήσατε ἑνί τοῦτων τῶν ἀδελφῶν μου ἐμοί ἐποιήσατε».
Ὁ Κύριος δέν παραγνωρίζει τίς ἄλλες ἀρετές καί τά κατορθώματα τῶν δικαίων. Ἀναφέρει ὅμως μόνο τήν ἀγάπη καί τήν φιλανθρωπία, διότι ὅπου αὐτή ὑπάρχει, ὅπου καλλιεργείται καί ἐκδηλώνεται ποικιλοτρόπως, ἐκεῖ ὑπάρχουν ὅλες οἱ ὑπόλοιπες ἀρετές.
Ὁ Ἀπόστολος Παύλος ὀνόμασε «πλήρωμα νόμου» τήν ἀγάπη. Διότι, ὅπου αὐτή ἐπικρατεῖ, φυγαδεύονται οἰ κακίες, τά μίση, κάθε ἐμπαθής λογισμός. Ἀντίθετα ὅπου βασιλεύει ἡ ἀγάπη ἐκεῖ ὑπάρχουν στόν μέγιστο βαθμό ὅλες οἱ ἀρετές.
Ἐκεῖνος πού ἀγαπάει τόν Θεό δέν μπορεῖ νά μήν ἀγαπάει καί κάθε ἄνθρωπο σάν τόν ἑαυτό του. Ἐκεῖνος πού ἀγαπάει τό Θεό ἔχει προαγαπήσει τόν ἀδελφό του, γιατί ἡ δεύτερη ἀγάπη εἶναι ἀπόδειξη τῆς πρώτης.
Ὁ Θεός εἶναι τό τέλειο παράδειγμα τῆς ἀγάπης, τήν ὁποία πλούσια χάρισε σέ μᾶς τούς ἀνθρώπους, ἁφού τόν Μονογενή Του Υἱό, τόν Ἰησοῦ Χριστό, παρέδωσε στόν ἐπονείδιστο σταυρικό θάνατο, ὡς ἐξιλαστήρια θυσία, γιά τήν σωτηρία τοῦ κόσμου.
Αὐτή ὅμως ἡ ἀγάπη γιά νά εἶναι εἰλικρινής καί πλήρης, ὅπως τήν θέλει καί ὅπως θά τήν βραβεύσει ὁ Θεός, πρέπει νά συνοδεύεται καί νά ἐκδηλώνεται μέ τά ἔργα τῆς φιλανθρωπίας καί τῆς καλοσύνης.
Ἀδιαφορία γιά τά καλά ἔργα σημαίνει ἔλλειψη ἀγάπης. Τά καλά ἔργα δέν εἶναι δύσκολα. Οἱ εὐκαιρίες γιά νά τά κάνουμε εἶναι καθημερινές. Τό αἰώνιο μέλλον μας ἐξαρτάται ἀπό τά καλά ἔργα.
Στό χέρι τοῦ καθενός εἶναι νά ἀκούσομε τόν ἔπαινο τοῦ Κυρίου· «ἐφ’ ὃσον ἐποιήσατε, ἐνί τούτων τῶν ἀδελφῶν τῶν ἐλαχίστων, ἐμοί ἐποιήσατε».