Η υπομονή για αρκετά χρόνια από πλευράς του Αβραάμ ανταμείφθηκε από τον Θεό με την εκπλήρωση των υποσχέσεων του. Αποκτά παιδί με την Σάρρα τον Ισαάκ όπου σε μεταγενέστερο στάδιο θα αυξηθούν οι απόγονοι του σε μεγάλο έθνος.
Σφραγίδα και εγγύηση αυτών των επαγγελιών είναι ο όρκος του Θεού στον εαυτό του.
Αλήθεια πόσο χρονικό διάστημα μεσολάβησε για να εκπληρωθεί αυτή η υπόσχεση του Θεού προς τον Αβραάμ; Πόσες φορές δοκιμάστηκε η πίστη του Αβραάμ αφού η γυναίκα του αδυνατούσε να τεκνοποιήσει αλλά περίμενε απογόνους, έφθασε σε γηρατειά αλλά παιδί δεν έβλεπε, ούτε μεγάλο έθνος.
Όλα φαίνονταν ακατόρθωτα μέχρι και απραγματοποίητα.
Η πίστη και η υπομονή όμως του Αβραάμ ανταμείφθηκε από τον Θεό όταν ήρθε η κατάλληλη χρονική στιγμή.
Αυτό το γεγονός αποτελεί για τον κάθε χριστιανό ένα ισχυρότατο μήνυμα ότι ο Θεός ουδέποτε αθετεί ή καλύτερα αγνοεί τις υποσχέσεις του. Απλώς μας αφήνει να δοκιμαστούμε αλλά και τι αποθέματα αναμονής και υπομονής διαθέτουμε.
Το καλύτερο, το σπουδαίο το οποίο ποθούμε να μας φέρει ο Θεός είτε στην προσωπική μας ζωή, είτε σε άλλους τομείς της ζωής μας μπορεί να μεταβάλλεται σε αρκετές περιπτώσεις σε κάτι δυσάρεστο ή και χειρότερο. Άραγε διερωτηθήκαμε αρκετές φορές γιατί να συμβαίνει αυτό;
Απλούστατος ο λόγος είναι για να φθάσουμε σε ύψιστα ποσοστά αρετής, αγιοσύνης, και μετανοίας. Με αυτό τον τρόπο γίνεται βίωμα μας το βαθύτερο νόημα της πίστεως . Όσο όμως περισσότερο αργεί ο Θεός, τόσο μεγαλύτερες ευλογίες μας ετοιμάζει.
Αρκεί εμείς να πιστεύουμε, να ελπίζουμε, να περιμένουμε, να προσευχόμαστε.
Χρήστου Θεοδώρου, θεολόγου