Ο Θεός δίνει στον άνθρωπο όλες τις συνθήκες εκείνες, τις οποίες ο άνθρωπος μπορεί να ονομάζει ευνοϊκές ή δυσμενείς, αλλά ο Θεός κρίνει ότι τον οδηγούν στην Αιώνια Ζωή.
Έτσι ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να κερδίσει οπωσδήποτε, με τη Χάρη και τη βοήθεια του Θεού την αιώνια ευτυχία του.
Τα έργα της ζωής του αλλά και η μετάνοιά του ή μη, θα καθορίσουν τη θέση του στη μέλλουσα ζωή. Αυτά θα καθορίσουν και αν θα κολασθεί κανείς ή θα σωθεί και θα τιμηθεί.
Είτε όμως κολασθεί είτε σωθεί, η στιγμή που φεύγει από τον κόσμο αυτό είναι καθοριστική («όπου θα σε βρω, εκεί και θα σε κρίνω» όπως αναφέρεται και στην Κλίμακα του Αγίου Ιωάννου του Σιναΐτου).
Παίρνει ο Θεός τον άνθρωπο στην καλύτερή του στιγμή, στη στιγμή που θα δώσει την καλύτερη απολογία του ενώπιον του Θεού. Στον αγαθό, την στιγμή που θα έχει την πιο υπέροχη απολογία του. Ούτε πριν από αυτήν, ούτε μετά από αυτήν. Στον άσπλαχνο, και σ’ αυτόν στην καλύτερή του στιγμή, ούτε πριν, ούτε μετά, για να μην τιμωρηθεί περισσότερο για την κακία του.
Πηγή: agonistes.gr