Κάθε μέρα το πρωί βάλε αρχή σε κάθε αρετή και εντολή του Θεού.
Και αγωνίσου με…
Με πολλή υπομονή
Με φόβο και μακροθυμία
Με αγάπη θεού
Με όλη την προθυμία ψυχής και σώματος,
Με ταπείνωση πολλή
Με υπομονή θλίψης της καρδιάς και προσεκτική φύλαξη της
Με προσευχή πολλή
Με προσευχή για τους άλλους με στεναγμούς
Με αγνότητα γλώσσας
Με προσοχή στα μάτια
Να μην οργίζεσαι κι αν ακόα σε ατιμάζουν, αλλά έχοντας ειρήνη μέσα σου
Να μην ανταποδίνεις κακό αντί κακού
Να μην προσέχεις τα λάθη των άλλων
Να μη δίνεις αξία στον εαυτό σου, πού είναι κάτω από όλα τα κτίσματα
Να αντιτάσσεται και να απαρνείσαι την ύλη και όλα όσα έχουν σχέση με τη σάρκα.
Να ζεις:
Με διάθεση άρσης σταυρού, Με αγωνιστικό φρόνημα, Με πτώχεια του πνεύματος,
Με άσκηση και προαίρεση πνευματική,
Με μετάνοια και δάκρυα,
Με αγώνα πολέμου,
Με διάκριση,
Με αγνότητα ψυχής,
Με φαγητό όπως πρέπει,
Δουλεύοντας με ησυχία το εργόχειρο,
Με νυχτερινές αγρυπνίες,
Υπομένοντας την πείνα και τη δίψα, το κρύο και τη γύμνια,
Κοπιάζοντας. και πάνω απ’ όλα και μαζί μ’ αυτά:
Να κλείνεις ό ίδιος τον τάφο από πάνω σου σαν να έχεις πεθάνει,
Έχοντας το φρόνημα πώς κοντά σου βρίσκεται ό θάνατος κάθε στιγμή…
Θα θελήσει άραγε να ακούσει ό σύγχρονος άνθρωπος τα μηνύματα αυτά πού μας στέλνουν οι αρχαίοι ασκητές της Θηβαΐδος και οι άλλοι αντίστοιχοί τους; Θα το θελήσει;
π. Ευσέβιος Βίττης
