Ἡ ταπείνωση μοιάζει μέ τήν κλωστή πού ἑνώνει τίς χάντρες σ΄ἕνα περιδέραιο. Ἄν αὐτή ἡ κλωστή κοπῆ, τότε ὅλες οἱ χάντρες σκορπίζονται.
Ἔτσι ἄν δέν ὑπάρχει ἡ ταπείνωση νά ἑνώνη ὅλες τίς ἄλλες ἀρετές , αὐτές χάνονται καί ὁ κόπος εἶναι μάταιος.
Ἀδελφοί μου, ὁ ἐγωισμός καί ἡ ὑπερηφάνεια εἶναι προνόμιο τοῦ διαβόλου.
Γι’ αὐτό καί ἐξέπεσε ὁ μισόκαλος, γι’ αὐτό καί παγιώθηκε στό κακό.
Τόν καίει ἡ ταπείνωση, ὅπως ἀναφέρεται χαρακτηριστικά καί στόν βίο τοῦ Μεγάλου Ἀντωνίου.
«Μέ νίκησες καί μέ ἔκαψες Ἀντώνιε, τοῦ εἶπε ὁ πονηρός, γιατί εἶσαι ταπεινός…»
Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος
