Πρόκειται για την συγγραφέα και στρατευμένη άθεο Ευγενία Γκίνζμπουργκ.
Η Ευγενία, πιστό και μαχητικό μέλος του Κόμματος, συνελήφθει ωστόσο το 1937, κατα τις σταλινικές εκκαθαρίσεις. Ήταν τότε 37 ετών.
Έμεινε 2 χρόνια έγκλειστη στις φυλακές του Ιεροσλάβ και κατόπιν πέρασε άλλα δεκαπέντε χρόνια εξόριστη στη Σιβηρία.
Μεγαλωμένη στο μαρξιστικό κλίμα, ποτισμένη απο μικρή με τον μαρξισμό – λενινισμό, πίστευε οτι η φιλοσοφία αυτή είναι η μόνη ικανή να λύσει τα προβλήματα της ζωής. Αλλά τα θλιβερά γεγονότα και η τραγικότητα της ζωής την έφεραν αντιμέτωπη με πλήθος υπαρξιακών προβλημάτων και ιδιαίτερα με το πρόβλημα του θανάτου.
Ο μαρξισμός δεν έδινε καμία απάντηση σ΄αυτό το γεγονός, το μόνο βέβαιο μέσα στην αβεβαιότητα της ζωής.
Η αξία του βιβλίου της Ευγενίας ( με τον τίτλο ” Ίλιγγος ” ) δεν έγκειται τόσο σε όσα περιγράφει, όσο στη διαφαινομένη μέσα στις γραμμές του βιβλίου, μεταστροφή της στην Πίστη.
Πράγματι όταν η συνειδητή αυτή κομμουνίστρια ήρθε αντιμέτωπη με το θάνατο, λόγω μιας βαριάς ασθένειας, τότε στα χείλη της ανέβηκαν αυθόρμητα λέξεις θερμής προσευχής.
Η κραυγή της ικεσίας, η οποία ανέβαινε ” εκ βαθέων ” έλεγε: ” Κύριε, δεν θέλω να πεθάνω εδώ στη θάλασσα ( την μετέφεραν με άλλους κρατουμένους δια θαλάσσης σε άλλη φυλακή).
Θα με πετάξουν στους καρχαρίες, χωρίς καν να με βάλουν σε έναν σάκο. Θεέ μου άφησε με να ζήσω μέχρις οτου φθάσουμε στο Μαγκατάν. Εάν θέλεις Θεέ μου… Σε θερμοπαρακαλώ γι αυτό..Επιθυμώ η τελευταία κατοικία μου να είναι η γή και όχι το νερό. Είμαι ενα ανθρώπινο πλάσμα. Σύ είπες : ”γή εί και εις γήν απελεύση ”
Σώθηκε η εξαντλημένη Ευγενία, αλλά για να συνεχίσει μια μαρτυρική ζωή στη Σιβηρία. Όταν μετά 18 χρόνια γύρισε πάλι στην οικογένεια της, ομολόγησε στις σελίδες του βιβλίου της :
«Πολλές φορές κατα το διάστημα των 18 χρόνων, που κράτησε ο δρόμος του δικού μου σταυρού, βρέθηκα μπροστά στο θάνατο.
Δεν συμβιβάστηκα όμως ποτέ μαζί του.. Πρέπει να τονίσω, οτι κάθε φορά ερχόταν σε βοήθεια μου ένα απο αυτά τα γεγονότα, τα οποία εκ πρώτης όψεως φαίνονται τυχαία, αλλά που στην πραγματικότητα αποτελούν μια φυσική εκδήλωση αυτού του μεγάλου Αγαθού (του Θεού ), το οποίο, σε πείσμα κάθε αρνητικού, Βασιλεύει στον κόσμο.”
Βασιλειάδη Ν. -Το λυκόφως του μαρξισμού σ. 541-542)
Από το βιβλίο ” Η πνευματική αντίσταση του ρώσικου λαού
