”Βλέπουμε νά φεύγουν ἀπό κοντά μας ξαφνικά οἱ ἀδελφοί μας καί δέν ἀνησυχοῦμε, ἄν καί ξέρουμε ὅτι σέ λίγο καί ἐμεῖς θά φθάσουμε στό θάνατο.
Δέστε, ἀπό τήν ὥρα πού καθήσαμε νά μιλήσουμε μέχρι τώρα, ξοδεύσαμε δυό – τρεῖς ὧρες ἀπό τό χρόνο τῆς ζωῆς μας καί ἤρθαμε πιό κοντά στό θάνατο.
Καί, ἐνῶ βλέπουμε ὅτι χάνουμε τόν καιρό μας, δέν φοβόμαστε.
Διότι δέν θυμόμαστε τό λόγο τοῦ Γέροντα ἐκείνου πού εἶπε: ”Ἄν χάσει κανείς χρυσάφι ἤ ἀσήμι, μπορεῖ ἀντί γι΄ αὐτό νά βρεῖ ἄλλό.
Ἐκεῖνος ὅμως πού χάνει τόν καιρό του, δέν μπορεῖ νά βρεῖ ἄλλον.”
Ἀββάς Δωρόθεος
