Μου γράφετε ότι δεχθήκατε χθες επισκέπτες, ότι είχατε μια έντονη συζήτηση μαζί τους, γιατί δεν πίστευαν στην ανάσταση των νεκρών, και ότι από την συζήτηση αυτή ταραχθήκατε επειδή οι επισκέπτες ήταν άνθρωποι καλοί.
Αμφιβάλλω αν ήταν πραγματικά καλοί, διότι τότε δεν θα έλεγαν αντίθετα απ’ αυτά που δίδαξε ο Κύριος. Ο Κύριος είπε: «Πορεύομαι… και πάλιν έρχομαι» (Ιωάν. 14,3).
Και ακόμη: «Έρχεται ώρα εν ή πάντες οι εν τοις μνημείοις ακούσονται της φωνής αυτού, και εκπορεύσονται οι τα αγαθά ποιήσαντες εις ανάστασιν ζωής, οι δε τα φαύλα πράξαντες εις ανάστασιν κρίσεως» (Ιωάν. 5,28-29).
Δεν καθόρισε τον χρόνο της αναστάσεως των νεκρών, βεβαίωσε όμως με τον θείο Του λόγο ότι οπωσδήποτε θα γίνει και μάλιστα ξαφνικά: «Ώσπερ η αστραπή εξέρχεται από ανατολών και φαίνεται έως δυσμών, ούτως έσται και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου…
Φανήσεται το σημείον του Υιού του ανθρώπου εν τω ουρανώ… και όψονται τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον επί των νεφελών του ουρανού μετά δυνάμεως και δόξης πολλής… Ώσπερ δε αι ημέραι του Νώε, ο΄τως έσται και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου.
Ώσπερ γαρ ήσαν εν ταις ημέραις ταις προ του κατακλυσμού… άχρι ης ημέρας εισήλθε Νώε εις την κιβωτόν, και ουκ έγνωσαν έως ήλθεν ο κατακλυσμός και ήρεν άπαντας, ούτως έσται και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου… Γρηγορείτε ούν, ότι ουκ οίδατε ποία ώρα ο Κύριος υμών έρχεται» (Ματθ. 24, 27-42).
Και για να μην αμφιβάλλει κανείς γι’ αυτά προσθέτει: «Ο ουρανός και η γη παρελεύσονται, οι δε λόγοι μου ου μη παρελθώσι» (Ματθ. 24, 35). Αργότερα, κατά την Θ. Ανάληψη, παρουσιάσθηκαν στους αποστόλους άγγελοι και τους διαβεβαίωσαν: «Ούτος ο Ιησούς ο αναληφθείς αφ’ υμών εις τον ουρανόν, ούτως ελεύσεται ον τρόπον εθεάσασθε αυτόν πορευόμενον εις τον ουρανόν» (Πράξ. 1,11).
Είναι τόσο σοβαρό το θέμα αυτό στο έργο της σωτηρίας μας. Οι Πατέρες το συμπεριέλαβαν στο σύμβολο της πίστεως: «Και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης, κρίναι ζώντας και νεκρούς…». Αλλά και για την ανάσταση περιέχεται η φράση: «Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών».
Ίσως στους καλούς επισκέπτες σας φαίνεται απίστευτη όχι τόσο η Δευτέρα παρουσία του Κυρίου, όσο η ανάσταση των νεκρών. Για τον νου ασφαλώς και τα δύο είναι ακατάληπτα. Εμείς όμως τα πιστεύουμε όχι διότι τα κατανοήσαμε, αλλά διότι έτσι τα δίδαξε ο Κύριος.
Ο νους εδώ δεν έχει καμιά θέση, αν πραγματικά τα δεχθούμε σαν λόγια του Θεού. Ας διαφωνεί, όποιος διαφωνεί. Ας παραμένει άπιστος, περιμένοντας την τύχη των απίστων.
Ο Κύριος πολλές φορές μιλούσε για την ανάσταση των νεκρών και έλεγχε όσους δεν πίστευαν σ’ αυτή. Οι Ιουδαίοι πίστευαν γενικά στην ανάσταση των νεκρών, εκτός από την αίρεση των Σαδδουκαίων.
Οι μορφωμένοι της Κορίνθου λογομαχούσαν για την ανάσταση και γι’ αυτό ο απόστολος Παύλος τους έγραψε να πιστεύουν αναμφισβήτητα σ’ αυτή.
Στο 15 μάλιστα κεφάλαιο της Α’ προς Κορινθίους επιστολής του παραλληλίζει την κοινή ανάσταση με την ανάσταση του Σωτήρος Χριστού. Κατοχυρώνει την αλήθεια της αναστάσεως του Χριστού αναφέροντας τους μάρτυρες της αναστάσεως, αυτούς που μίλησαν μαζί Του και Τον ψηλάφησαν αναστημένο, και τελικά θέτει το ερώτημα: «Ει δε Χριστός κηρύσσεται ότι εκ νεκρών εγήγερται, πως λέγουσί τινες εν υμίν ότι ανάστασις νεκρών ου κ εστίν;» (Α’ Κορινθ. 15,12).
Ο Χριστός αναστήθηκε σαν απαρχή της αναστάσεως όλων των νεκρών. Κατά την Δευτέρα παρουσία Του θ’ αναστηθούν όλοι οι άνθρωποι. Θ’ αρχίσει νέα περίοδος, νέα ζωή με νέο ουρανό και γη.
Ο απόστολος συνεχίζοντας γράφει στην επιστολή του ότι όποιος δεν πιστεύει στην ανάσταση των νεκρών, δεν πιστεύει ούτε στην ανάσταση του Χριστού. Αλλά εάν δεν πιστεύουμε στην ανάσταση του Χριστού, τότε όλη η πίστη μας είναι κενή.
Βλέπετε λοιπόν πόσο επιζήμιο είναι να μην πιστεύει κανείς στην ανάσταση των νεκρών; Αυτό και την πίστη του Χριστού αφανίζει και το έργο της σωτηρίας καταστρέφει.
Σας συμβουλεύω να κλείνετε τ’ αυτιά σας σε τέτοιες κούφιες συζητήσεις. Ποιο όφελος να συγκεντρώνετε ασέβειες και να γεμίζετε μ’ αυτές τον νου και την καρδιά σας;
Ο Κύριος να σας ευλογεί.
Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου «Απάνθισμα επιστολών»,
Ιερά Μονή Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής
