Μακάριος όποιος διδάσκεται από την ίδια την αλήθεια και όχι με λόγια και σχήματα φθαρτά , που δεν έχουν τη δύναμή της. Το λογικό και οι αισθήσεις συχνά μας ξεγελούν, γιατί δεν μπορούμε μ΄αυτά να εισέλθουμε στην ουσία των πραγμάτων.
Τι το όφελος να συζητάμε ατέλειωτα για κρύφια και σκοτεινά πράγματα, που για την άγνοιά τους δεν θα μας ελέγξει ο Θεός κατά την ημέρα της κρίσεως;
Είναι μεγάλη ανοησία να παραβλέπουμε τα αναγκαία και τα ωφέλιμα και να μας απασχολούν πράγματα, που προκαλούν απλώς την περιέργεια και είναι επιζήμια. Ενώ έχουμε μάτια, όμως δεν βλέπουμε.
Τι μας ενδιαφέρουν οι φιλοσοφικές συζητήσεις για τα γένη και τα είδη; Όλα έγιναν με τη μεσολάβηση αυτού του Λόγου, σ΄Αυτόν ανήκουν και Αυτός είναι η αρχή τους. Αυτός που και ” λαλεί ημίν ‘ (Ιω. ή 25).
Χωρίς Αυτόν, κανείς δεν μπορεί να εννοήσει η να κρίνει σωστά για κάτι.
Όποιος ανάγει τα πάντα σε Ένα και το αποδίδει σε αυτό το Ένα σαν σε αρχή τους και τα βλέπει όλα πάντοτε σε αυτό το Ένα, έχει καρδιά ασάλευτη και παραμένει μέσα στην ειρήνη του Θεού.
Ω Θεέ μου, που είσαι η Αλήθεια, ένωσε με μαζί σου στην αιώνια αγάπη!
πλήττω πολλές φορές ακούγοντας και διαβάζοντας πολλά. Ό,τι ποθώ και θέλω, μονάχα σε σένα υπάρχει.
Άς σιωπήσουν όλοι οι διδάσκαλοι και όλα τα δημιουργήματα ας βουβαθούν μπροστά Σου. Σύ μονάχα ας μου μιλάς.
Όσο πιο πολύ συγκεντρώνεται ο άνθρωπος στον εαυτό του και δεν του παρασύρουν το ενδιαφέρον τα εξωτερικά πράγματα, τόσο και το πνεύμα του υψώνεται και ευρύνεται άκοπα, επειδή άνωθεν παίρνει τον φωτισμό η διάνοια του.
Ψυχή που είναι καθαρή, απλή και σταθερή στο να κάνη το καλό, από τίποτα δεν μπορεί να χάση τον δρόμο της, ακόμη και αν πρόκειται για πολλές και βαριές μέριμνες., επειδή όλα τα κάνει για τη δόξα του Θεού, φυλάει την εσωτερική της ειρήνη και τίποτα δεν ζητά για να ικανοποιήσει τον εαυτό της.
Αυτό που σε καταπονεί και σε ρίχνει σε ταραχή, είναι οι ροπές της καρδιάς σου, που δεν κατόρθωσες ακόμη να καταλάβεις. Ο καλός και αληθινά ευσεβής άνθρωπος ρυθμίζει από πριν στη συνείδησή του ό,τι έχει να κάμη.
Και όταν το πράττει, δεν υποκύπτει στις ατίθασες ροπές του., αλλά ενεργεί στην κατεύθυνση της λογικής.
Ποιος έχει σκληρότερο αγώνα μπροστά του από εκείνον που πασχίζει να δαμάσει τον εαυτό του;
Ακριβώς αυτό θα έπρεπε να ήταν η μοναδική μας φροντίδα: να νικάμε το εγώ μας, να αποκτάμε κάθε μέρα περισσότερο δύναμη πάνω του και να προχωρούμε έτσι στην αρετή.
Στην παρούσα ζω, η τελειότης είναι πάντα ανακατωμένη με κάποια ατέλεια και δεν τα βλέπουμε όλα εντελώς καθαρά.
Έτσι, η ταπεινή γνώση του εαυτού σου είναι πιο ασφαλής δρόμος για να φθάσεις στο Θεό από ότι είναι η βαθιά κοσμική γνώση.
Βέβαια, δεν είναι αξιοκατάκριτη η επιστήμη εξωτερική γνώση των πραγμάτων. Και τα δυο είναι χρήσιμα και μας τα ζητά ο Θεός. Αλλά προτιμότερο είναι να έχει κανείς καθαρή συνείδηση και βίο ενάρετο.
Επειδή όμως πολλοί ασχολούνται στο να μάθουν παρά στο να ζήσουν καλά, πέφτουν συχνά στην πλάνη και δεν δρέπουν παρά λιγοστούς καρπούς από τον κόπο τους.
Αν οι άνθρωποι είχαν τόσο ζήλο να ξεριζώσουν τα ελαττώματά τους και να καλλιεργήσουν την αρετή, όσο ζήλο έχουν στο να ασχολούνται με μάταια πράγματα, δεν θα βλέπαμε τόσα κακά και σκάνδαλα ανάμεσα στο λαό και τόση χαλάρωση στον μοναστικό βίο.
Κατά την ημέρα της Κρίσεως, χωρίς άλλο, δεν θα ρωτηθούμε τι έχουμε διαβάσει, αλλά τη έχουμε πράξει. Ούτε αν τα λέγαμε καλά, αλλά αν ζούσαμε καλά.
Πες μου, που είναι τώρα εκείνοι οι διδάσκαλοι και οι σοφοί, που γνώρισες, όταν ακόμη που ζούσαν και διέπρεπαν στην επιστήμη τους;
Άλλοι τώρα κατέχουν τις θέσεις εκείνων και είναι άγνωστο αν τους θυμούνται καν.
Κατά το διάστημα του βίου τους, φαίνονταν να είναι κάτι. Τώρα όμως, κανείς δεν μιλά για αυτούς.
Αχ! Πόσο γρήγορα διαβαίνει η δόξα του κόσμου τούτου!
Και μακάρι η ζωή τους να ήταν σύμφωνη με τις γνώσεις που κατείχαν. Θα έλεγε κανείς, σ΄αυτή την περίπτωση, ότι οι μελέτες και οι γνώσεις τους καρποφόρησαν.
Πόσοι καταστρέφονται στον κόσμο αυτόν από τη ματαιοφροσύνη τους για την επιστήμη και από τη λιποταξία τους μπροστά στο θέλημα του Θεού!
Και επειδή προτιμούν να τους λογαριάζει ο κόσμος για μεγάλους παρά να είναι ταπεινοί, “ματαιούνται εν τοις διαλογισμοίς αυτών” (Ρωμ.ά 21)
Εκείνος είναι αληθινά μεγάλος που έχει μεγάλη αγάπη και βλέπει τον εαυτό του μικρό, μη δίνοντας σημασία στις τιμές των υψηλών θέσεων.
Αληθινά σοφός είναι όποιος “πάντα ηγείται σκύβαλα, ινα Χριστόν κερδήση” (Φιλιπ. γ΄8).
Και πράγματι μόρφωση έχει όποιος εφαρμόζει το θέλημα του Θεού και καταπατεί το δικό του.
ΜΊΜΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΎΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΑΥΣ
