Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Είναι γεγονός ότι όσοι τρέχουν στις πόρτες των ψυχιάτρων , οι περισσότεροι τουλάχιστον δεν έχουν καλή σχέση με τον πατέρα. Δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό. Γιατί προϋπόθεση της θεραπείας sine qua non είναι η συγχώρηση του πατέρα.
Μια εξήγηση μπορεί να είναι ότι τα νήπια εκλαμβάνουν ως βία την συμπεριφορά του πατέρα απέναντι στην μητέρα κι αυτό τραυματίζει την ευαίσθητη ψυχή τους. Αργότερα θα θεωρήσουν ότι είναι τα ίδια υπεύθυνα για την βία του πατέρα τους απέναντι στην μητέρα τους και θα θέλουν να τιμωρήσουν τον εαυτό τους για να εξιλεωθούν.
Όποια κι αν είναι η αιτία των ψυχικών τραυμάτων της νηπιακής και της παιδικής ηλικίας, η συγχώρηση του πατέρα εκ μέρους του παιδιού είναι προϋπόθεση για κάθε θεραπεία ψυχική και γενικά για την πνευματική πρόοδο του ανθρώπου.
Και πώς συγχωρούμε τον πατέρα μας; Τον συγχωρούμε λέγοντας μέσα μας, πως αν είμαστε κι εμείς στην θέση του, ίσως έτσι να φερόμαστε κι εμείς.
Όσο δεν γνωρίζουμε την μεγάλη σημασία της συγχώρησης του πατέρα για την πνευματική μας ωριμότητα, και δεν συγχωρούμε τον πατέρα μας, στην πραγματικότητα αρνούμαστε να αναλάβουμε την ευθύνη για την ζωή μας και ενδομύχως επιθυμούμε να παραμείνουμε παιδιά.
