Τα παιδιά σιγά σιγά μεγαλώνουν. Ακούνε τις συμβουλές μας. Είδαν και βλέπουν το παράδειγμα των γονέων.
Χρησιμοποιήσαμε και την πειθαρχία. Τελείωσε το έργο μας; Όχι. Διατί; Διότι από τη στιγμή που το παιδί θα αρχίσει να γίνεται έφηβος, και περνά τα 12, τα 13, τα 14, τα 15 χρόνια αρχίζουν οι μεγάλοι πειρασμοί. Βγαίνει από το σπίτι περισσότερο. Έρχεται σε επαφή με την κοινωνία, με φίλους, το σχολείο, με τους συμμαθητές τους, με τον κόσμο.
Από το άλλο μέρος αρχίζει να περνά την εφηβική κρίση του. Θέλει βοήθεια. Και κυρίως σ’ ένα σημείο πολλή βοήθεια.
Στο σημείο της ηθικής καθαρότητας. «Διαμαρτύρομαι», έγραφε ένας νέος, «εναντίον των παιδαγωγών, των γονέων, των διδασκάλων, γιατί μας αφήνουν αβοήθητους. Έπρεπε και να γνωρίζουν ότι ο νέος είναι δυνατόν να λερωθεί και να μολυνθεί ηθικά».
Τι θα κάνουν οι γονείς;
Α) Να μη πιστεύουν ότι το δικό τους παιδί είναι τελείως αθώο. Σήμερα με την πρόωρη εφηβία των παιδιών, με τη ρυπαρότητα της κοινωνίας, με την πληθώρα των αναγνωσμάτων και των θεαμάτων, σήμερα τα παιδιά γνωρίζουν ενωρίς πολλά πράγματα.
Β) Καθήκον των γονέων είναι να τα προφυλάξουν από πτώσεις. Τι θα κάνουν;
1) Θα μιλήσουν με τρόπο λεπτό για τους ηθικούς κινδύνους. Θα τους εμπνεύσουν την εμπιστοσύνη να τους τα εκμυστηρεύονται όλα, όσα θα ακούσουν. Οι γονείς ας μη εξανίστανται αν ακούσουν να λένε τα παιδιά τους απίθανα πράγματα. Είναι η κοινωνία ρυπαρή.
Με υπομονή, με σεβασμό, με φόβο Θεού θα δώσουν ορθές απαντήσεις, σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Θα τους εμπνεύσουν το σεβασμό προς το σώμα τους και την ψυχή τους ότι είναι ναός του Θεού. Θα τους δώσουν κατάλληλα βιβλία να διαβάσουν.
2) Θα παρακολουθήσουν τους φίλους τους. Πρόβλημα, λοιπόν, και η φιλία; Ασφαλώς, μάλιστα πάντοτε η ανεύρεση, η εκλογή ενός καλού φίλου ήταν πράγμα δύσκολο. Διότι οι φίλοι, οι αληθινοί και πραγματικοί φίλοι που να τηρούν όλους τους όρους μιάς ανώτερης φιλίας, είναι τόσο λίγοι. Το πράγμα όμως έγινε σήμερα ιδιαίτερα δύσκολο, μάλιστα στις μεγάλες πόλεις.
Η συγκέντρωση στα μεγάλα αστικά κέντρα ανθρώπων όχι μόνο διαφόρων κοινωνικών καταστάσεων και μορφώσεως, αλλά και ποικίλων ιδεών και πεποιθήσεων και κοσμοθεωρητικής τοποθέτησης, έκανε το πρόβλημα οξύτερο και δυσχερέστερο.
Γι’ αυτό και η απόκτηση φίλου στην εποχή μας, που να αναπαύει τελείως τους γονείς και να είναι ήσυχοι ότι το παιδί τους δεν διατρέχει κανένα κίνδυνο από την φιλία του αυτή είναι υπόθεση δύσκολη. Ίσως τα όσα έχουν λεχθεί να βοηθήσουν τους ενδιαφερομένους γονείς και νέους, στην ορθή αντιμετώπιση του σοβαρότατου αυτού προβλήματος.
«Το Μυστήριο του Στεφανώματος», Αρχιμ. Καλλιστράτου Λυράκη (+), Αθήνα 2005
