Ο άνθρωπος που φθονεί εξετάζει συνήθως τη ζωή των συνανθρώπων του και επιδιώκει τη σύγκριση της ζωής του με τη δική τους ζωή. Όταν διαπιστώσει ότι ο αδελφός του υπερέχει τότε αφήνει να εκδηλωθεί το φοβερό πάθος του φθόνου.
Και συνήθως η πρώτη εκδήλωση είναι η κατήφεια, η στεναχώρια και η αθυμία. Ακόμη και τα υπάρχοντα υλικά αγαθά γίνονται αιτία στεναχώριας. Γι᾽ αυτό ο φθονερός δε διαφέρει από έναν γυμνό άνθρωπο που πληγώνεται από όλους. Και αυτή η πληγη είναι πολύ βαθιά. Κατέρχεται στην καρδιά.
Ο φθονερός άνθρωπος συνήθως είναι πολυόμματος. Προσέχει επιμελώς να βρίσκει πάντοτε αιτίες για να κατηγορεί. Παρατηρεί τον άλλο πως θα μιλήσει, πως θα συμπεριφερθεί. Έτσι πίσω από τη φιλοκατάκριση κρύπτεται επιμελώς το πάθος του φθόνου.
Από τη Φωνή Κυρίου 2004