Στον Ιερό Ναό τού Αγίου Λουκά εκκλησιάζονταν αγιορείτες πατέρες και κληρικοί από την επαρχία, όταν βρίσκονταν στην Αθήνα ημέρα Κυριακή. Ο π. Ευσέβιος το θεωρούσε ιδιαίτερη τιμή να συλλειτουργήσει μαζί τους και έδινε πάντα το προβάδισμα στο φιλοξενούμενο ιερέα.
Μερικές φορές μάλιστα εκείνος διακονούσε ταπεινά στο Ιερό. Επιπλέον, το αναλόγιο τού Αγίου Λουκά συχνά το πλαισίωναν μοναχοί και δόκιμοι. Το εκκλησάκι τότε γινόταν μια γωνιά τού Αγίου Όρους. Στο τέλος ο π. Ευσέβιος ζητούσε από το φιλοξενούμενο κληρικό να μιλήσει.
Στη συνέχεια τούς παρέθετε πρόγευμα στο γραφείο, και η άδολη χαρά του ήταν ολοφάνερη. «Ευλογία σήμερα, μεγάλη ευλογία! Το Άγιο Όρος κοντά μας» Ήταν ένα γεγονός πού εύφραινε την ψυχή τού Γέροντα. «Συνάντησης επί το αυτό» έλεγε.
Στο ταπεινό γραφείο του, φιλοξενούσε συμμοναστές του και μοναχούς από άλλα Μοναστήρια. Ο π. Σ., Φιλοθεΐτης ιερομόναχος, με συγκίνηση διηγήθηκε ότι πολλές φορές φιλοξενήθηκε εκεί από τον π. Ευσέβιο με ανυπόκριτη Αγάπη.
Πνευματικοί από την επαρχία και το Άγιο Όρος έβρισκαν φιλόξενο κατάλυμα στον Άγιο Λουκά, για να εξομολογήσουν τά πνευματικά τους τέκνα στην Αθήνα.
Στις περιπτώσεις αυτές ζούσε κανείς την πνευματική αρχοντιά του π. Ευσεβίου. Μόνος του τακτοποιούσε το εξομολογητήριο’ έστηνε το ξύλινο παραβάν με ευχέρεια, έφερνε από το Ιερό τον Εσταυρωμένο τού έξομολογητηρίου και τοποθετούσε το επιτραχήλιο επάνω στο μικρό τραπέζι. «Ορίστε, περάστε» έλεγε στον Πνευματικό με ιλαρό βλέμμα και άφθαστη καλοσύνη. Ή χαρά του ήταν μεγάλη, γιατί μπορούσε να εξυπηρετήσει σ’ αυτό το πνευματικό έργο.
Επίσης, φοιτητές και φοιτήτριες από επαρχιακές πόλεις, εργαζόμενοι νέοι και νέες μέσα στο λίβα της Αθήνας, μακριά από τούς πνευματικούς τους πατέρες, κατέφευγαν στην καθαρή και δροσερή πηγή τού Ευαγγελισμού Λουκά.
Αύτη την ευλογία είχαν από τον Πνευματικό τους’ να εκκλησιάζονται στο Ιπποκράτειο, να συμβουλεύονται τον π. Ευσέβιο, ακόμη και να εξομολογούνται κοντά του. Τόση εκτίμηση και εμπιστοσύνη είχαν σεβαστοί Γέροντες στο πρόσωπό του.
Ο Μητροπολίτης Ύδρας κύρος Ιερόθεος γράφει: «… Είχε πηγαίον το τάλαντον τού χαρισματούχου πνευματικού και εξομολόγου. Ήσθάνεσο αβιάστως εμπιστοσύνη να διάνοιξης την καρδίαν σου εις το μυστήριον της ιεράς εξομολογήσεως εις τον πνευματικόν π. Εύσέβιον.
Κατέφυγον εις τούς δύσκολους εκεί νους καιρούς, τη συμφωνία τού μακαριστού πνευματικού μου πατρός Γερβασίου Παρασκευοπούλου, όστις τον έξετίμα ιδιαιτέρως, υπό την φυσίζωον χάριν τού επιτραχηλίου του και παρεκλήθην “ού σμικρόν”…».
