Η χαρά κατά τη χριστιανική διδασκαλία δεν αποτελεί καρπό ευδαιμονιστικής αναζητήσεως, ούτε καρπό ηδονής. Ο ευδαιμονισμός και η ηδονοθηρία εκφράζουν το πνεύμα του εκπεσμένου ανθρώπου. Υπηρετούν τη φιλαυτία και καλλιεργούν τα πάθη.
Η αληθινή χαρά συμβαδίζει με την προκοπή στην πίστη και την κατά Χριστόν ζωή.
Η αναζήτηση της χαράς έξω από την προοπτική αυτή οδηγεί αναπόφευκτα στην απογοήτευση. Και η απογοήτευση αποτελεί τη σταθερή εμπειρία του ανθρώπου που αναζητεί τη χαρά ανεξάρτητα από τον Θεό.
Η αληθινή χαρά είναι πάνω από τις αισθήσεις και τα αισθητά. Αυτό δεν σημαίνει ότι απέχει από τις χαρές της καθημερινότητας, σημαίνει όμως ότι κινείται σε υψηλότερο επίπεδο και βρίσκεται πέρα από την προσκαιρότητά τους.
Από τη ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ 2006
