Δεν είναι όλοι παλιάνθρωποι, εκείνοι που κάνουν εγκλήματα.
Ακόμη κι αν είναι αναίσθητος, αν θέλετε, που ελάχιστοι είναι οι πωρωμένοι και οι αναίσθητοι. Οι άλλοι βρίσκονται σε μια δύσκολη ώρα, ατείχιστοι, και τους αρπάζει το κακό και τους βάζει και κάνουν τα μύρια όσα.
Έτσι έλεγε ο Γέροντας Πορφύριος: “Δεν είναι, βρε, όλοι φονιάδες, ούτε όλοι παλιάνθρωποι που κάνουν εγκλήματα, αλλ’ είναι ατείχιστοι, δεν αγωνίζονται, δεν εξομολογούνται, δεν μεταλαβαίνουν, δεν προσεύχονται, δεν προσπαθούν.
Κι είναι καλές ψυχές, αλλά μένουν έτσι, ξέφραγα αμπέλια, όπως λέει η λαϊκή έκφραση. Καί τους πιάνει και τους σκηκώνει το κακό. Καί τους βάνει να κάνουνε φόνο και να κάνουν τόσα και μετά, μετά από λίγο μετανοιώνουνε, στενοχωριούνται, υποφέρουνε, νιώθουν σαν να ‘ναι στην κόλαση”.
Δεν θέλω να δικαιολογήσω κανένα έγκλημα, αλλά ο εγκληματίας και ο αμαρτωλός δεν παύει να είναι άνθρωπος και εκείνος πληγωμένος, όπως περισσότερο πληγωμένα είναι τα θηρία, βέβαια, και οι συγγενείς των θυμάτων”. Μην κατακρίνεις, ακόμη κι αν βλέπεις
Να προσέχεις την κατάκριση, μου λέει μια άλλη μέρα ο Γέροντας, και μου είπε το εξής περιστατικό, για να αποφεύγω κάθε συζήτηση γι’ αυτή, όσο δίκαιο και αν νομίζω πως έχω.
– Είχε πάει μια μέρα μια γυναίκα σε έναν παπά για να εξομολογηθεί. Ήταν από κάποιο χωριό που φορούν και μεσοφόρια. Τα ξέρεις;
– Τα ξέρω, του λέω.
– Λοιπόν, αφού εξομολογήθηκε, σηκώθηκε να φύγει. Όμως δεν έκανε πέρα, αν δεν του άφηνε κάτι για να τον ευχαριστήσει και επειδή έτσι αισθανόταν καλύτερα.
Προσπάθησε λοιπόν να σηκώσει το πάνω φόρεμα για να βγάλει από το μεσοφόρεμα κάτι χρήματα που είχε, αλλά μαζί με το πανωφόρι πιάνει και το μεσοφόρι μαζί κατά λάθος, το σηκώνει ψηλά, και της φανήκαν τα πόδια της.
Τη στιγμή αυτή μπήκε κάποιος μέσα και είδε τη στάση της γυναίκας και πήγε και κατήγγειλε τον παπά για άσεμνες πράξεις και τον τιμώρησαν μάλιστα με τρεις μήνες αργία.
Σε όλο αυτό το διάστημα της αργίας του ο παπάς αυτός ευχαριστούσε και δοξολογούσε τον Θεό γι’ αυτή τη δοκιμασία που του έδωσε. Το χάρηκε πάρα πολύ! Είδες, όμως, τι έπαθε ο αδελφός μας, παιδί μου; Ενώ είδε κάτι το άσεμνο, και κατέκρινε τον παπά, δεν ήταν έτσι όπως του το παρουσίασε ο πονηρός.
Γι’ αυτό σού λέω, πρόσεχε πολύ, πρόσεχε!
– Ναί, Παππούλη μου, του είπα, θα προσέχω…
Ανθολόγιο Συμβουλών Γέροντος Πορφυρίου, σελ. 231-232-233