Μία ευλαβέστατη γυναίκα είχε άνδρα άσωτο, βλάσφημο και αυταρχικό.
Ή ίδια δυσκολευόταν ως σύζυγος αλλά έκανε πολλή υπομονή. Δεν ζήτησε σαν διέξοδο τον χωρισμό ούτε ανταπέδιδε όσα της έκανε ό δύστροπος σύζυγος της. Έκανε τάμα στην Παναγία να φορέσει σ’ όλη της την ζωή μαύρα, αρκεί να φώτιση τον άνδρα της να έρθει στον δρόμο του Θεού.
Προσευχόταν συνεχώς και νήστευε για την μετάνοια του συζύγου της. Και ό φιλάνθρωπος Κύριος, «ό ποιών τον θέλημα των φοβούμενων Αυτόν και της δεήσεως αυτών επακούων», φώτισε τον άσωτο και έγινε υπόδειγμα καλού χριστιανού.
Μετανόησε, εξομολογήθηκε, έκοψε τα πάθη του και τώρα δεν λείπει από την Εκκλησία. Κάθε χρόνο πηγαίνει για σαράντα ημέρες και εργάζεται χωρίς αμοιβή σε μοναστήρια. Είναι γεμάτος φλόγα και ζήλο για τον Χριστό.
Λέει συχνά: «Τώρα πού γνώρισα τον Χριστό, να μου πουν να βάλω τον κεφάλι μου να μου τον κόψουν για την αγάπη του Χριστού, τον κάνω με όλη μου την καρδιά».
ΒΙΒΛ. ΑΣΚΗΤΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.
