-Μια φορά Γέροντα,μας είπατε ότι με την αγάπη ο άνθρωπος μεγαλώνει,ωριμάζει.
– Δεν φθάνει να αγαπάη κανείς τον άλλον΄πρέπει να τον αγαπάει περισσότερο από τον εαυτό του.Η μάννα αγαπάει τα παιδιά της περισσότερο από τον εαυτό της. Μένει νηστικιά,για να ταϊση τα παιδιά της,αλλά νιώθει μεγαλύτερη ευχαρίστηση από εκείνα
.Τα παιδάκια τρέφονται υλικά και η μητέρα πνευματικά.Εκείνα έχουν την υλική γεύση,ενώ αυτή έχει την πνευματική αγαλλίαση.
-Πόσες μητέρες έρχονται με κλάματα και με παρακαλούν:”Κάντε προσευχή, Πάτερ, για το παιδί μου”.Τι αγωνία έχουν!
Λίγοι άνδρες μου λένε: “Κάνε προσευχή, παραστράτησε το παιδί μου”. Να,και σήμερα μια μητέρα με τι λαχτάρα η φουκαριάρα έσπρωχνε τα παιδιά της-οκτώ είχε-και τα έβαζε στη σειρά,για να πάρουν όλα ευλογία.
΄Ενας πατέρας δύσκολα θα το έκανε αυτό.Η πατρική αγκαλιά,όταν δεν έχει Χάρη Θεού,είναι ξερή.Ενώ η μητρική αγκαλιά,ακόμη και όταν δεν έχει Θεό,έχει γάλα.
Το παιδί αγαπά τον πατέρα του και τον σέβεται,αλλά με την στοργή και την τρυφερότητα της μητέρας αυξάνει πιο πολύ η αγάπη του και προς τον πατέρα .