Η αμαρτία αυτή χρειάζεται πολύ μεγάλο κανόνα. Το να ακούει δηλαδή κανείς κάτι και να το μεταβιβάζει στον άλλο όπως το φαντάζεται εκείνος.
Όπως έχει τον δικό του κόσμο μέσα ακατάστατο και απαίδευτο και όπως το αντιλαμβάνεται με τη δική του σκέψη με τη δική του έννοια με τον δικό του κόσμο με τον δικό του τρόπο πηγαίνει και έτσι το μεταβιβάζει στον άλλον.
Ε, αυτό ούτε γράφεται ούτε λέγεται, αυτό χρειάζεται αποχή της Θείας Μεταλήψεως, διότι αυτό το πράγμα διέλυσε μεγάλα Μοναστήρια, Λαύρες.
Είδατε που ήταν ένας μοναχός και νόμισε ότι είδε έναν αδελφό να κλέβει σύκα και να τα τρώει πρωί πρωί και πάει και λέει στον ηγούμενο ότι ο τάδε αδελφός έφαγε πριν την καθορισμένη ώρα και να μην κοινωνήσει.
Και ο γέροντας καλεί τον αδελφό και του λέει:
-Τι ήταν αυτό που έκανες σήμερα;
Πού, γέροντα;
-Στον κήπο σήμερα τι έκανες;
Και του λέει:
-Γέροντά μου σήμερα έλειπα, με έστειλε ο οικονόμος σε δουλειά.
Και εξακρίβωσε ο γέροντας την αλήθεια και τον άφησε να κοινωνήσει.
Βλέπεται πόσο σφάλλεται το μάτι; Βλέπεται το πόσο σφάλλεται το αυτί; Βλέπετε ο λογισμός τι μηχανεύεται; Τόσα πράγματα τα οποία δεν στέκονται ενώπιον του Θεού.
Σκεφτείτε με ποιον έχουμε να κάνουμε και με τι δαίμονες έχουμε να κάνουμε. Εγώ όταν καούω δαίμονα τρέμω. Οι άνθρωποι οι πνευματικοί όταν άκουγαν δαίμονα έτρεμαν.
Τον Άγιο Μαρκό τον Αθηναίο τον καθυστέρησαν οι δαίμονες στην άνοδό του μία ώρα και στον όσιο Μακάριο έλεγαν ότι είναι Μακάριος. Και εκείνος είπε. Αν φτάσω στον προορισμό μου τότε θα είμαι μακάριος.
Μα έχουμε να κάνουμε με διάβολο που θα μας θεατρίζει τα λάθη μας ενώπιον αγγέλων και Αρχαγγέλων. Τώρα τα παίρνουμε επιπόλαια αλλά άμα θα ρθει η ώρα του θανάτου και θα ανεβαίνουμε την κλίμακα τότε θα τρέμουμε…
Γι΄αυτό λοιπόν θα πρέπει να έχουμε λιγάκι φόβο Θεού μέσα στην ψυχή μας γιατί λέει: Επικατάρατοι αυτοί που εκτελούν τα έργα του Θεού αμελώς.
Όταν θα έρθει ο φόβος του Θεού και έχουμε τη μνήμη της κολάσεως και κάνουμε αυτή τη θεωρία μέσα στο μυαλό μας θα είμαστε πιο συμμαζεμένοι πιο συγκρατημένοι, δεν θα έχουμε τους μετεωρισμούς και τις κατακρίσεις. Μας έρχεται για μια αδελφή κατάκριση; Να προσέχουμε να τη διώχνουμε.
Όπως όταν έχουμε λεμόνια, πορτοκάλια μέσα σε ένα δωμάτιο και χαλάνε και αναρωτιόμαστε τι μυρίζει και δεν μπορούμε να σταθούμε πρέπει να γίνει μία γενική εκκαθάριση να τα διαλέξουμε να πετάξουμε τα σάπια. Έτσι και για το θέμα της σωτηρίας μας να μην το παίρνουμε επιπόλαια.
Όλα αυτά γράφονται κάθε μέρα στα χειρόγραφα του διαβόλου και τα παίρνει στην πλάτη του και τα πάει στον εωσφόρο. Λοιπόν ας κάνουμε λίγο θεωρία την κόλαση που δεν την βάζουμε καθόλου στον νου μας διότι άμα βάλουμε στο νου μας την κόλαση θα προσέχουμε πάρα πολύ το θέμα της διαβολής !
Ακούσαμε κάποιο λόγο; Δεν λέμε “Για στάσου μήπως δεν το άκουσα καλά μήπως δεν είναι σωστό, μήπως έκανε λάθος το μυαλό μου, μήπως είναι η υπερηφάνεια μου και ο εγωισμός μου;
Όλα τα πάθη είναι μέσα μας και βλέπεις λοιπόν όταν δεν κάνουμε την προσευχή μας κανονικά δεν έχουμε την προσευχή, ξεπετιέται ο εγωισμός ξεπετιούνται όλα τα πάθη και κάνουμε πράγματα που δεν στέκονται. Είναι μεγάλη αμαρτία και θα δώσουμε λόγο στον Θεό για τις πράξεις μας.
Από το βιβλίο :
Λόγια καρδιάς, Γερόντισσα Μακρίνα