Κάποιος γέροντας έγραψε σε ένα χαρτάκι: “Μη κρείνετε, ίνα μη κρειθήτε”
Το έγραψε επίτηδες ορθογραφικά λάθος και το έδωσε στον υποτακτικό του, για να εφαρμόσει αυτήν την εντολή του Ευαγγελίου.
Πήρε ο υποτακτικός το χαρτάκι, το διάβασε και λέει στον γέροντά του:
– Γέροντα, έκανες ορθογραφικά λάθη…
– Τι λέει παιδί μου το χαρτάκι; Μην κρίνεις…
– Λάθος είναι!
– Δεν το είπε παιδί μου αυτό ο Χριστός μας;
– Έτσι το είπε, αλλά όχι με αυτήν την ορθογραφία…
– Εφάρμοσε παιδί μου την εντολή όπως την έγραψα -μην κρίνεις κανέναν…- και όταν το εφαρμόσεις, έλα τότε να σε διορθώσω τα ορθογραφικά λάθη στο χαρτάκι!
Τότε κατάλαβε ο υποτακτικός, ότι ο γέροντάς του το έγραψε επίτηδες λάθος για να τον ταπεινώσει… Αυτό το γεγονός έγινε αιτία, να προοδεύσει πολύ στα πνευματικά ο υποτακτικός, διότι εφάρμοζε την εντολή του Ευαγγελίου και δεν έκρινε κανέναν…
Το πρόβλημα δεν είναι αν γράψουμε γραμματικώς σωστά την εντολή, αλλά αν την εφαρμόζουμε. Η Χάρη δεν φεύγει άμα γράψω κάτι λάθος που είμαι αγράμματος. Ποτέ η Χάρη δεν έχει σχέση με την γραμματική και το συντακτικό, αλλά με το εάν είμαι ή όχι ταπεινός!
ΜΕ ΑΓΆΠΗ ΚΑΙ ΣΕΒΑΣΜΌ Π.ΔΙΟΝΎΣΙΟΣ
