Άνίσως καί σου δώσω κομμάτι καί εσένα οπού δεν έχεις, ε, τότε φανερώνω πώς σε αγαπώ. Άμή εγώ να φάω όλο το ψωμί καί εσύ να πεινάς, τί φανερώνω; φανερώνω πώς ή αγάπη όπου έχω εις εσένα είναι ψεύτικη.
‘Εχω δυο ποτήρια κρασί να πιω, εσύ δεν έχεις. Άνίσως καί σου δώσω καί εσένα, από αυτό να πιής, τότε φανερώνω πώς σε αγαπώ, άμή άνίσως καί δεν σε δώσω εσένα, είναι κάλπικη ή αγάπη.
Άμή εγώ να έχω τα φορέματα μέσα εις το σεντούκι φυλαγμένα να τα τρώγη το σκουλήκι καί εσύ να περιπατης γυμνός, είναι κάλπικη ή αγάπη.
Εσύ είσαι λυπημένος, απέθανε ή μητέρα σου ό πατέρας σου ή το παιδί σου ή άρρωστος είσαι. Άνίσως καί έλθω να σε παρηγορήσω, τότε είναι αληθινή ή αγάπη.
Άμή άνίσως εσύ κλαίης καί θρηνής, καί εγώ κάθομαι τρώγω, πίνω, χορεύω, τραγουδώ ξεφαντώνω, είναι ψεύτικη ή αγάπη”
Αγ.Κοσμά Αιτωλού)-Διδαχή
