Γρηγορίου του Παλαμά
«… Ο Παράκλητος εμφανίσθηκε με το σχήμα των γλωσσών, για να φανερώσει την υποστατική ένωση με τον Λόγο του Θεού, διότι δεν υπάρχει πιο στενή συγγένεια από αυτή, που συνδέει τη γλώσσα με το λόγο.
Επί πλέον, για να προβάλει τη χάρη του κηρύγματος, ο κατά Χριστόν διδάσκαλος είναι ανάγκη να έχει γλώσσα αγιασμένη από τη θεία χάρη.
Ο Παράκλητος κατέβηκε με πύρινες γλώσσες, διότι το Άγιο Πνεύμα είναι ομοούσιο με τον Πατέρα και τον Υιό. Ο Θεός μας είναι φωτιά, «πυρ καταναλίσκον».
Ακόμη, εξαιτίας της διπλής ενέργειας του αποστολικού κηρύγματος μπορεί να ευεργετεί και συνάμα να τιμωρεί.
Όπως η φωτιά έχει την ιδιότητα και να φωτίζει και να καταφλέγει, έτσι και ο λόγος της κατά Χριστόν διδασκαλίας φωτίζει αυτούς που υπακούν, ενώ παραδίδει σε φωτιά και αιώνια κόλαση όσους απειθούν.
Δεν είπε, βέβαια, «γλώσσαι πυρός», αλλά «ωσεί πυρός». Η φωτιά εκείνη, δεν πρέπει να θεωρηθεί αισθητή και υλική, αλλά ως ένδειξη της φανέρωσης του Αγίου Πνεύματος.
Οι γλώσσες φάνηκαν να μοιράζονται σε αυτούς, επειδή μόνο στον Χριστό, που ήλθε από τον ουρανό, δόθηκε δίχως μέτρο το Πνεύμα από τον Πατέρα. Πραγματικά, Εκείνος και μετά την ενανθρώπηση είχε ολόκληρη τη θεία δύναμη και ενέργεια.
Σε κανέναν άλλο δεν μπορεί να χωρέσει όλη η χάρη του Πνεύματος. Διαφορετικά χαρίσματα μοιράζονται στον καθένα, για να μη θεωρήσει κανείς ως φύση τη χάρη που δίνεται από το Άγιο Πνεύμα στους αγίους …».
Βλ.: Γρηγορίου του Παλαμά, Λόγος εις το Άγιον Πνεύμα 24, Ε.Π.Ε. 10