Ο Άβελ ήταν κτηνοτρόφος και σκέφτηκε ότι όλα τα οφείλει στον Θεό. Γι’ αυτό έκανε θυσία στον Θεό το καλύτερο πρόβατό του.
Ο αδερφός του, ο Κάϊν, ήταν γεωργός. Δεν σκέφτηκε, όπως σκέφτηκε ο Άβελ και διάλεξε άχυρα και αποσκονίδια από το σιτάρι να προσφέρει στον Θεό. Δεν έβαλε κάτι από την παραγωγή του.
Ο Θεός έδειξε την προτίμησή του στη θυσία του Άβελ, που πήγαινε κατευθείαν στον ουρανό, σε αντίθεση με την θυσία του Κάϊν, που πήγαινε λοξά.
Το κατάλαβε ο Κάϊν, ότι δεν έγινε ευάρεστη η θυσία του στο Θεό, αλλά δεν το απέδωσε αυτό στην δικιά του απροσεξία, αλλά το απέδωσε στον Θεό και στον αδερφό του.
Δεν μπόρεσε ο Κάϊν να το χωνέψει αυτό και έτσι σκότωσε τον αδερφό του.
Ο Θεός δεν είναι προσωπολάτρης και δεν έχει συμπάθειες, αλλά μας αγαπάει όλους το ίδιο. Απλά κοίταξε ότι ο Άβελ ενήργησε αγαθά και θυσίασε το καλύτερο που είχε, κάτι που δεν έκανε ο Κάϊν.
Γι’ αυτό και εμείς, ό,τι προσφέρουμε στον Θεό, ας είναι ό,τι το καλύτερο έχουμε.
Π.χ. στην καντήλα μας, βάζουμε το καλύτερο, το εκλεκτότερο λάδι, το ελαιόλαδο και όχι παλαιόλαδα.
