Είπε ο π. Ιωήλ:
1. Χωρίς σταυρό, κανείς δεν πάει στον παράδεισο. Όμως, το σταυρό μας πρέπει να τον σηκώνουμε και όχι να τον σέρνουμε! Για να σηκώσεις το σταυρό σου, πρέπει να δεις το θέμα που σε απασχολεί, πνευματικά σωστά. Ας πάρουμε για παράδειγμα ένα τραπέζι.
Αν το πιάσεις από τη μια άκρη, πολύ δύσκολα θα μπορέσεις να το σηκώσεις με πολύ κόπο και για λίγο έστω και αν διαθέτεις καταπληκτική μυϊκή δύναμη. Αν όμως το πιάσεις με τα δυο σου χέρια, και μάλιστα από τη μέση, και εύκολα θα το σηκώσεις και εύκολα θα το μεταφέρεις εκεί που θέλεις.
Ας φροντίζουμε λοιπόν να σηκώνουμε το σταυρό μας πνευματικά σωστά. Τότε ο σταυρός είναι «ελαφρός και χρηστός».
2. Να έχετε διαφάνεια. Να είστε ειλικρινείς. Πέρα για πέρα. Το ναι να είναι ναι. Και το όχι, όχι. Μη ξεχνάτε ποτέ τούτο: Ό,τι έχετε στην καρδιά, δεν υποχρεούστε να το έχετε και στα χείλη. Μα, ό,τι έχετε στα χείλη, είναι απαραίτητο να το έχετε και στην καρδιά.
3. Να αρκείστε σ’ αυτά που σας λέγουν. Μη προσπαθείτε, να αποσπάσετε με πλάγιους τρόπους από τον άλλο κάτι που δε θέλει να σας το πει από μόνος του.
4. Ευτυχής είναι εκείνος που βάζει τον εαυτό του κάτω από άλλον, εκείνος που κάνει υπακοή.
5. Δεν υπάρχει μεγάλη και μικρή αμαρτία. Μικρή ή μεγάλη, η αμαρτία είναι πάντοτε αμαρτία. Οι πολλές μικρές αμαρτίες μας κάνουν μεγαλύτερο κακό από ό,τι μια μεγάλη, γιατί οι μικρές περνούν απαρατήρητες και έτσι δεν φροντίζουμε να τις διορθώσουμε.
Η μεγάλη αμαρτία «ενώπιον μου εστί δια παντός». Όπως π.χ. ο κισσός σε ένα δέντρο! Εύκολα φαίνεται. Και φωνάζει, ότι πρέπει να τον κόψουμε, αν δε θέλουμε να ξεραθεί το δέντρο. Ενώ τα μικρά παρασιτικά χορταράκια στον κορμό του, τα καταφρονούμε.
6. Μη βάζετε τη μύτη σας παντού. Ωφέλεια θα έχετε, αν τη μύτη σας τη βάλετε στις μυρωδιές των άλλων, και στις δικές σας βρωμιές.
7. Ο Χριστιανός δεν είναι καρπαζοεισπράκτορας. Όταν σας αδικούν, έχετε δικαίωμα να ζητάτε δικαιοσύνη. Μα είτε την βρίσκετε, είτε όχι, οφείλετε να έχετε αγάπη και να συγχωρείτε.
Γιατί το τέλειο είναι η αγάπη. Ο Κύριος μια φορά ζήτησε αδικούμενος δικαιοσύνη για να την αγιάσει. «Ει κακώς ελάλησα, μαρτύρησον περί του κακού ει δε καλώς, τι με δέρεις»;
10. Τον αδελφό σου, θα τον βοηθήσει και θα τον φωτίσει μόνο το παράδειγμά σου, δηλαδή η συνέπειά σου μεταξύ λόγων και έργων σου.
11. Να μην υπερηφανεύεστε, όταν σας επαινούν. Και να μην πικραίνεστε, όταν σας κατηγορούν. Να σας ενδιαφέρει μόνο, τι γνώμη έχει ο Θεός, ο ετάζων καρδίας και νεφρούς. Οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν την αλήθεια.
14. Μια ημέρα, περπατώντας στο δρόμο, άκουσε ένα νεαρό, να μιλάει με πολύ άσχημα λόγια σε έναν άλλο. Στάθηκε και τον ρώτησε: -Γιατί, παιδί μου, τον πληγώνεις με τέτοια λόγια; Απάντησε ο νεαρός:
-Στα αστεία του τα λέω, παπούλη! Τον κύτταξε αυστηρά και είπε: -Δεν έχεις δίκιο, καλό μου παιδί! Και να το ξέρεις, δεν υπάρχει αστείο, που να μην εκφράζει κάτι, για εκείνον που το λέει.
16. Μία κυρία από τον στενό κύκλο του, επήγε μια ημέρα να τον βρει φορτωμένη παράπονα για μια «φίλη» της. Ο π. Ιωήλ την άφησε να του τα πει όλα.
Την άκουσε με υπομονή και κατανόηση. Και όταν πια εκείνη τελείωσε, της είπε:
-Βρε παιδάκι μου, ο Θεός δε θα σε ρωτήσει, ούτε τι σου έκανε η ψυχή αυτή, ούτε πόσο σε πίκρανε. Θα σε ρωτήσει μόνο, τι έκαμες εσύ! Και η καλή κυρία, που μέχρι τότε μόνο έβραζε εις βάρος της φίλης της, κατάλαβε το λάθος της.
22. Κάποια χρονιά, την ημέρα της ονομαστικής του εορτής, 19 Οκτωβρίου, πήγε να τον χαιρετίσει μια φτωχή γριούλα. Του είπε: -Παππούλη μου, σου φιλώ το χεράκι σου το άγιο. Χρόνια σου πολλά.
Σου έφερα αυτό το μικρό κουρελάκι. Βάλε το να σκουπίζεις τα άγια πόδια σου. Το ξέρω, ότι δεν είναι τίποτε, ότι είναι πολύ φτωχό, όσο φτωχή είμαι και εγώ.
Δέξου το, να έχω την ευχή σου. Σηκώθηκε επάνω . Την έπιασε με τα δύο του χέρια από τους ώμους στοργικά και της είπε:
-Αξία, ευλογημένη μου, δεν έχει το δώρο. Την αξία την έχει ο δωρητής, δηλαδή συ. Αξία παίρνει το δώρο, από τη διάθεση με την οποία το προσφέρουμε.
Σε ευχαριστώ ολόψυχα. Μου έκαμες το μεγαλύτερο δώρο.
Από το ομώνυμο βιβλίο, έκδοση Ιεράς Μητροπόλεως Νικοπόλεως
http://synaxari-synaxari.blogspot.com/2010/01/blog-post_586.html
