Όταν ρωτάς ποιος έκανε τον Θεό, η σκέψη σου είναι φαύλος κύκλος. Μία από τις ιδιότητες του Θεού είναι το άναρχο Αυτού. Όταν ρωτάς ποιος έκανε τον Θεό είναι σαν να λες ποιος γέννησε τον αγέννητο;
Ποιος έδωσε αρχή στον Άναρχο; Αλλά ας υποθέσουμε ότι τον Θεό τον γέννησε κάποιος άλλος και τον κάποιον άλλο κάποιος άλλος κοκ. Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να σταματήσουμε κάπου και να πούμε, ότι αυτός είναι πρώτος άνευ προηγουμένου;
Ασφαλώς ναι. Αυτός λοιπόν δεν μπορεί να είναι ούτε ο οργανικός κόσμος, ούτε ο ανόργανος, για τον απλούστατο λόγο: Ένα πράγμα για να κινηθεί πρέπει σύμφωνα με τον Νόμο της αδράνειας να ενεργήσει πάνω του μία δύναμη.
Η δύναμη αυτή μπορεί να είναι κίνηση ή κάτι ακίνητο. Αν είναι κίνηση, από που η κίνηση αυτή; Από άλλη; Και η άλλη από άλλη κοκ. Κατ’ ανάγκη θα φθάσουμε σε ένα ακίνητο, το οποίο κινεί τα άλλα.
Το πρώτο λοιπόν ακίνητο πού κινεί τα άλλα δεν μπορεί να είναι εντός του κόσμου, γιατί εντός του κόσμου μόνο κίνηση υπάρχει. Επομένως θα είναι έκτος του κόσμου.
Και άρα το ακίνητο αυτό είναι ο Θεός. Ο Θεός υπάρχει πάντοτε και η ύπαρξη του επιβάλλεται σε ένα πρωταρχικό γεγονός, πού δεν χρειάζεται καμία εξήγηση. Ο Θεός δεν έχει ούτε αρχή ούτε «γίγνεσθαι».
Είναι ο Όν, ο υπάρχων, ο Αιώνιος, ο Ύψιστος, ο Άγιος.
