”Μέ τίς θλίψεις καί τούς πειρασμούς ὁ ἄνθρωπος καθαρίζεται. Εἶναι σάν τό χρυσό, πού τό βάζουν στό καμίνι γιά νά “καθαρισθεῖ” καί νά γίνει 24 καρατίων.
Ἐμεῖς ὅμως εἴμαστε φυγόπονοι καί γογγύζουμε. Οἱ πραγματικοί Χριστιανοί στόν κόσμο τοῦτο θά πετροβοληθοῦν, θά διωχθοῦν, θά ἔχουν πειρασμούς.
Ἀντίθετα, ὁ σατανᾶς τούς δικούς του ἀνθρώπους δέν τούς πειράζει, γι’ αὐτό καί οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι, πού πᾶνε με τόν σατανᾶ, περνοῦν πολύ καλύτερα στόν κόσμο αὐτό, ἀλλά τούς περιμένει κόλαση.
Συμφέρει ἑπομένως νά περάσουμε ἐδῶ δύσκολα καί ἐκεῖ καλά.”
Θησαύρισμα ἀπό τόν ἀείμνηστο Δημήτριο Παναγόπουλο†
