Θα φανεί παράξενο, όπως φάνηκε παράξενο κάποτε
Που ο Διογένης άναψε μέρα μεσημέρι το φανάρι του
Κι έψαχνε να βρει ανθρώπους!
Ζητούνται “Άνθρωποι” κύριοι!
Σε μια εποχή, που το πιο φθηνό υλικό είναι το ανθρώπινο υλικό
Ώστε να το εξοντώνουν τόσο εύκολα…
Και όμως η μεγαλύτερη ανάγκη του κόσμου
Είναι να βρεις ανθρώπους!
Η μεγάλη μας έλλειψη αυτή είναι:
Έχουμε πολλούς επιστήμονες.
Δεν μας λείπουν οι διανοούμενοι και οι συγγραφείς.
Θα μπορούσαμε να κάνουμε και εξαγωγή πολιτευομένων…
Μας λείπουν όμως οι άνθρωποι!
Άνθρωποι με αγάπη, με χαρακτήρα, με ειλικρίνεια, με συνέπεια.
Όπου να γυρίσουμε θα δούμε αυτή την ανάγκη.
Στη γειτονιά, στο σχολείο, στο δικαστήριο, στην αγορά.
Παντού, στη δημόσια ζωή και στην κοινωνική ζωή.
Μια μέρα ο Ιησούς βγήκε γυρεύοντας ανθρώπους.
Και τους βρήκε.
Μάλλον τους πήρε για να τους φτιάξει.
Στάθηκε και τους προσκάλεσε με απλά λόγια:
“Ελάτε και θα σας κάνω ψαράδες ανθρώπων”!
Πέρασαν 20 αιώνες από τότε.
Οι ανάγκες του κόσμου είναι το ίδιο επιτακτικές.
Και ο Κύριος με την ίδια διάθεση και με την ίδια δύναμη προσκαλεί:
Ελάτε μαζί μου και εγώ θα σας κάμω ανθρώπους.
Και αφού σας κάμω, θα σας χρησιμοποιήσω για να βρούμε και άλλους ανθρώπους!
Δεν τελείωσε το έργο του Χριστού.
Συνεχίζεται.
Και ζητεί ανθρώπους.
Άνδρες και γυναίκες.
Αγόρια και κορίτσια.
Μορφωμένους και αγραμμάτους.
Γιατί αυτό, που είναι η μεγαλύτερη ανάγκη μας, αποτελεί τη δική Του φροντίδα.
Ζητεί ανθρώπους ατελείς κι αδυνάτους, αμαρτωλούς και καταφρονεμένους.
Για να τους κάνει όργανα της Βασιλείας Του.
Ο Χριστός ζητεί ανθρώπους:
Αρκετά ειλικρινείς για να παραδεχθούν πως είναι αμαρτωλοί, ώστε να ζητήσουν συγχώρηση.
Αρκετά θαρραλέους, ώστε να Τον ακολουθήσουν παρ΄ όλον ότι οι πολλοί θα τους ειρωνευθούν.
Αρκετά αποφασιστικούς
Ώστε να τα ριψοκινδυνεύσουν όλα για να υπηρετήσουν την υπόθεση του Ευαγγελίου.
Αν είσαι αρκετά απογοητευμένος από τον κόσμο και αρκετά ταπεινός
Ώστε να παραδέχεσαι τις ελλείψεις σου
ΕΛΑ.
Είσαι ένας από τους ανθρώπους που ζητά ο Χριστός.