Είπε ο Κύριος ‘Εγώ είμαι η Οδός και η Αλήθεια και η Ζωή’ (Ιω. ιδ΄,6) Από τότε πολλοί που Τον αγάπησαν και Τον πίστεψαν ακολούθησαν αυτό το δρόμο. Ένας δρόμος γεμάτος χαρά ανεκλάλητη, θλίψεις, μαρτύρια, δυσκολίες, ένας δρόμος γεμάτος θεία Χάρη!
Πολλοί δυστυχώς λοξοδρόμησαν, έφτιαξαν άλλες ‘Εκκλησίες’, δικές τους, άλλες ‘αλήθειες’, δικές τους, και έτσι έμεινε η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία πληγωμένη και αποδεκατισμένη.
Τα σκέφτομαι και τα γράφω όσο πιο απλά μπορώ, σαν ένα παιδί θλιμμένο πολύ για τα αδέλφια του που έφυγαν από το σπίτι και είναι άστεγα, πεινασμένα και παραπλανημένα…
Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η μόνη Εκκλησία του Χριστού, αυτή που διατηρεί στο ακέραιο όλη την Αλήθεια Του, μια αλήθεια που δεν τη σοφιστήκαμε εμείς αλλά ο ίδιος μας την αποκάλυψε μέσω του Αγίου Πνεύματος.
Όπως έλεγε και ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος ‘ η μόνη ασφαλής οδός για τη σωτηρία’.
Βλέπω όμως πως ακόμα κι εμείς οι ίδιοι πετροβολούμε την ίδια μας την Εκκλησία, το σπίτι μας, τη μάνα μας, το Σώμα του Χριστού! Σκεφτόμαστε να φύγουμε πολλές φορές, να τα παρατήσουμε για διάφορους λόγους.
Πίσω απ’ όλους τους λόγους αυτούς βέβαια κρύβεται ο διάβολος. Ξέρει ότι αν μας καταφέρει να φύγουμε απ’ την Εκκλησία και να πάμε σε άλλα δόγματα, αιρετικά, μας έχει νικήσει.
Αυτός είναι ο σκοπός του. Να μας διώξει από το δρόμο της Αληθείας και της Ζωής! Εμάς όμως ποιος είναι ο σκοπός μας; Μα φυσικά να διαβαίνουμε αυτό το δρόμο μέχρι τελευταίας μας αναπνοής… ό,τι κι αν γίνει.
Άλλος το δρόμο αυτό τον διαβαίνει πετώντας, άλλος τρέχοντας, άλλος μπουσουλώντας κι άλλος είναι για την ώρα στάσιμος. Δεν πειράζει όμως!
Όλα τα λάθη κι όλες οι αμαρτίες μας διορθώνονται με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος στα μυστήρια της Εκκλησίας μας, με τη βοήθεια και την καθοδήγηση του πνευματικού μας και την αγάπη των αδελφών.
Αν πέφτουμε κάθε μέρα, θα ξανασηκωνόμαστε. Κι αν όχι σήμερα, αύριο. Κι αν έχουμε κουραστεί και δεν έχουμε δύναμη καθόλου, είμαστε όμως στο δρόμο του Παντοδύναμου Θεού! Αυτός είναι η δύναμη μας. Μην απελπιζόμαστε.
Θα έρθει να μας δώσει το χέρι ένας αδελφός. Κι αν δε βρεθεί κανείς, θα έρθει ο ίδιος ο Χριστός! Γιατί ό,τι κι αν είμαστε, είμαστε ακόμα στο δρόμο Του, δεν λοξοδρομούμε ποτέ απ’ Αυτόν! Είμαστε δικοί Του!
Όσο αμαρτωλοί και αδύναμοι κι αν είμαστε, δεν ξεκολλάμε από πάνω Του. Ούτε φυσικά από την αντίθετη πλευρά, από εωσφορικό ζήλο, σκανδαλιζόμαστε από αποφάσεις των Πατέρων και διάφορες αφορμές που μεγαλοποιεί ο διάβολος για να μας προσεταιριστεί.
Επειδή είμαστε ακόμα πολύ ασθενείς, θυμώνουμε, στενοχωριόμαστε, διαφωνούμε αλλά στο τέλος πρέπει να επικρατήσει η στοιχειώδης σύνεση και να έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στον Κυβερνήτη μας, στον Τριαδικό Θεό μας!
Η Εκκλησία μας είναι η κιβωτός μας. Μέσα εκεί όλα μπορούν να διορθωθούν.
Γι’ αυτό μη φοβόμαστε τις τρικυμίες, είτε μέσα μας είτε έξω μας. Η μπόρα θα περάσει και θα φτάσουμε στη στεριά, στην Ουράνια Βασιλεία, αν τηρήσουμε αυτό μας είπε ο Κύριος μας ‘Μείνετε ενωμένοι μ’ εμένα για να είμαι κι εγώ ενωμένος μ’ εσάς’ (Ιω. ιε΄,4)
(K.Δ.Κ)