Υπάρχουν άνθρωποι, που είναι κατά πάντα καλοί άνθρωποι, αλλά καθόλου Χριστιανοί.
Ούτε μυρμήγκι πειράζουνε, αλλά με τη ζωή τος, ποδοπατούνε τον Χριστό. Λένε πολλοί γι’ αυτούς:
– Ξέρεις τί καλός άνθρωπος είναι; Πολύ καλός άνθρωπος!
– Βρε με την Εκκλησία έχει οργανική σχέση; Έχει πνευματικό; Εξομολογείται; Κοινωνεί; Νηστεύει – εγκρατεύεται;
– Είναι καλός! Είναι καλός!
– Δεν πάει να έχει όλες τις καλοσύνες του κόσμου, δεν έχει όμως αυτά, τίποτα δεν έχει…
Να ξέρετε, ότι οι καλοί άνθρωποι πάνε στην κόλαση και μάλιστα σε ειδική κόλαση! Και ποιοί πάνε στον Παράδεισο; Οι πραγματικοί Χριστιανοί!
Γιατί ο Χριστός δεν ήρθε στη γη, να κάνει καλούς ανθρώπους, αλλά ήρθε να κάνει πολίτες της Βασιλείας των Ουρανών, να τους πολιτογράψει, να τους αλλάξει το αίμα με τη Θεία Κοινωνία και από κοινούς ανθρώπους, να τους κάνει καινούς και από θνητούς, να τους κάνει βασιλόπουλα.
Άρα το ζήτημα δεν είναι αν είμαι καλός ή κακός άνθρωπος, αλλά αν είμαι με το Χριστό ή όχι.
Θυμάμαι στην τελευταία ομιλία που είχα κάνει στην Αμερική και κατεβαίνοντας από τον άμβωνα, είδα βαθειά στην πόρτα κάτω, να μπαίνει ένα αντρόγυνο.
Όπως διαπιστώθηκε εκ των υστέρων, αυτοί είχαν έρθει από 200 χιλιόμετρα μακριά για να ακούσουν, έστω και μία δική μου ομιλία. Όμως άργησαν και έχασαν την ομιλία μου.
Ήρθε τότε ο πάτερ της Εκκλησίας και μου μίλησε για το ζευγάρι, ότι άργησαν και δεν μπόρεσαν να με ακούσουν.
Στάθηκα εκεί όρθιος και τους μίλησα 25 λεπτά. Και σε κάθε λέξη που τους έλεγα, ο άνδρας κοιτούσε τη γυναίκα και η γυναίκα τον άνδρα. Τους είπα:
– Εσείς εδώ οι μετανάστες, είστε καλοί άνθρωποι, αλλά όλοι θα πάτε στην κόλαση. Εσείς είστε οι άνθρωποι των καλών έργων. Δεν Κοινωνείτε και αν Κοινωνείτε, Κοινωνείτε ανεξομολόγητοι…
Αυτοί κοιταζόντουσαν και αναρωτιόντουσαν: ”τί είναι αυτά που ακούσαμε. Τί κάναμε εμείς 40 χρόνια εδώ στη ξενιτιά, που θεωρούμαστε οι καλύτεροι άνθρωποι της περιοχής;
Και δεν κάναμε τίποτα, παρά μόνο να ετοιμάζουμε τη κόλασή μας!”. Υπάρχουν πολλοί που λένε:
– Εγώ μπορεί να μην Κοινωνώ και να μην εξομολογούμε, αλλά δεν κάνω αυτά που κάνει ο άλλος…
Έτσι στα μάτια του είναι δικαιωμένος και κοιμάται ξένοιαστος, ενώ είναι για την κόλαση, εφόσον και ο άλλος θα πάει στην κόλαση.
Διότι η εντολή είναι: ”ταύτα δε έδει ποιήσαι κακείνα μη αφιέναι” (δηλ. αυτά έπρεπε να εφαρμόσετε και εκείνα δεν έπρεπε να αφήνετε) (Κατά Ματθαίον 23,23). Και θα Κοινωνείς και θα εξομολογείσαι και το κακό δεν θα κάνεις.
Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι που επαναπαύονται στα έργα τους και είναι πλανημένοι στο σημείο αυτό και πρέπει να το προσέξουμε..
Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυκας