Υπάρχει μια όμορφη ιστορία, που λέει ότι ένας άγιος της εκκλησίας, δίδαξε σε ένα απλοϊκό μοναχό την μονολόγιστη ευχή, «Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησον με..».
Καθώς έφευγε ο άγιος, ακούει τον μοναχό να λέει, «Κύριε Ιησού Χριστέ μη με ελεήσεις..». Είχε κάνει λάθος τα λόγια της προσευχής.
Γυρίζει ο άγιος, έτοιμος να τον παρατηρήσει και βλέπει αυτό τον μοναχό να ρίχνει την κάπα του στον ποταμό, να ανεβαίνει πάνω, κι η κάπα ως άλλη βάρκα, να το μεταφέρει στην αντίπερα όχθη.
Τότε θαυμάζοντας την αγία απλότητα του, του είπε, «πήγαινε πίσω και λέγε ότι νιώθεις».
Αυτή η ωραία με χαριτωμένα «μυθικά» στοιχεία ιστορία, μας φανερώνει μια μεγάλη πνευματική αλήθεια. Ότι στην εν Χριστώ ζωή, δεν έχει τόσο σημασία τι λες αλλά πως το λες.
Δηλαδή εάν μετέχεις ως ύπαρξη σε αυτό που κάνεις και ζητάς. Η σχέση στέκει πάντα πιο δυνατή απο τις λέξεις.
Δεν υπάρχουν ιερά λόγια, αλλά ιερές και καθαρές καρδιές, πρόσωπα μοναδικά και ανεπανάληπτα με τα οποία ο Θεός συνάπτει μοναδικές σχέσεις.
Δεν έχει σημασία τι ξέρεις ή γνωρίζεις, αλλά πως ζεις και πόσο αγαπάς.
Πολλές φορές το να ξέρεις νοησιαρχικά και μόνο, είναι εμπόδιο στην πορεία συνάντησης με τον Χριστό.
Γι αυτό βλέπουμε, όταν αναζητάμε να μάθουμε ένα όργανο ή μια τέχνη, ο δάσκαλος, μας ζητάει να ξεχάσουμε ότι ξέραμε. Να αδειάσουμε το νου μας.
Το ίδιο συμβαίνει και στην πνευματική τέχνη. Θα πρέπει να διαγράψουμε όλες αυτές τις στρεβλές πληροφορίες που έχουμε λάβει περί του Θεού, και στην ουσία γίνονται εμπόδιο στην συνάντηση μας με τον ζωντανό Θεό.
Ο Θεός δεν είναι στις λέξεις, αλλά στο όλον της ζωής μας. Ο ασκητής δεν ξέρεις τι σωστές προσευχές, αλλά λίγη σημασία έχει. Βιώνει ένα άλλο τρόπο γνώσεως, που στηρίζεται στην αγάπη και οχι στις λογικές απαιτήσεις και αποδείξεις.
Η γλώσσα της πίστεως δεν έχει πάντα σύμφωνα ή φωνήεντα, αλλά πάθος, πείνα και δίψα, έρωτα του Απολύτου. Εκεί δεν γνωρίζεις επειδή ξέρεις, αλλά γιατί νιώθεις και αισθάνεσαι. Ας θυμηθούμε το γνωμικό του Γεροντικού, «έχεις καρδιά;
Τότε μπορείς να σωθείς…». Δηλαδή θέληση και προαίρεση να συναντήσεις Αυτόν που είναι πέρα από τα αλφάβητα των θνητών.
π. Λίβυος